dinsdag 15 december 2009

Klop Klop, wie is daar?

‘’Terwijl mijn verleden aanklopt zet ik rustig wat thee, ik heb namelijk het gevoel dat dit geen geval van Jehova-getuige-voor-de-deur en net doen alsof ik niet thuis ben-geval is. Deze aanvaring kan best lang gaan duren. Gezellig onder het genot van een kopje thee herinneringen ophalen, een beetje soul searchen om te kijken waar alles nou precies verkeerd is gegaan. Als klein meisje was ik onopvallend, toch altijd aanwezig in de klas. Niemand die kon beschrijven hoe ik eruitzag, wel wist men dat ik "raar" was. Misschien dat ik het verhaal dat mijn plas soms rood was achterwege had moeten laten, of het aan had moeten vullen met het feit dat ik van te voren rode bieten had gegeten. Door dit soort snuggere en ietswat naïeve opmerkingen dachten klasgenootjes o.a. dat ik vanaf groep 5 al ongesteld was. Zo naïef als dat ik was gaf ik maar toe dat ik ongesteld was alleen maar om de pijnlijke vraag wat ongesteld zijn nou precies inhield maar achterwege te laten. Het feit dat iedereen in shock was en ineens een stuk aardiger gaf me ook niet het gevoel dat het een slecht iets zou zijn. Dat had ik even mis! Waren die OB's maar hand verwarmers zoals die reclames van vroeger je wijs wilde maken naar mijn mening! De vraag aan mijn ouders hoe je die OB hand verwarmers met dat touwtje nu eigenlijk bevestigde aan je hand bleef dus ook niet lang uit. Of was het die dag dat ik een proefverpakking Libresse in de brievenbus kreeg. Handig als iemand je van te voren verteld dat je een inlegkruisje met de plakrand aan je slip moet bevestigen in plaats van aan je muts. Ookal was ik pas 10, een beetje informatie was welkom geweest. Ik mis die goede oude tijd waarin ik dacht dat mijn muts en plasgaatje hetzelfde waren. De tijd van naïviteit op zijn best! Dat ik ben wie ik ben kan ook komen door 1 van mijn eerste noodzakelijke keuzes: op de basisschool toen ik tussen twee vriendjes moest kiezen. Nooit kunnen weten dat deze gebeurtenis de fundering is gebleken voor mijn verdere ontwikkeling op liefdesgebied. Er zijn drie jongens geweest die ik mijn vriend(je) heb genoemd en er is 1 man die ik mijn vriend noem. Over de precieze volgorde en tijdslijn kan ik helaas geen verhelderende toelichting geven; wat blijkt? Mijn affiniteit met monogamie is niet al te vooruitstrevend, kun je het geloven? Mijn gevoel voor tijdsbesef speelt ook zo zijn parten. Al goed; waar was ik? Verleden, kopje thee, herinneringen, verhalen, OB, jongens, AANDACHT. Het liefst zo veel mogelijk en het liefst tegelijkertijd (laat maar komen die aandacht). Mannelijke aandacht is 1 ding maar vrouwelijke aandacht is beter; meer doelgericht, efficiënter en het komt van personen die weten waar ze het over hebben. Heel leuk als mijn vriend zegt dat ik er goed uitzie, dat soort mooie dingen geven mij een zweverig en verliefd gevoel, alhoewel...wanneer een vrouw mijn uiterlijk complimenteert schiet ik met een raketlancering naar Mars (of was het Venus?). Hoe dan ook, in mijn boekje is positieve aandacht heel stimulerend. Ik ben niet van het 'there's no such thing as bad publicity' tenzij het een porno-film met een goed verhaal is. Ik maak geen geheim voor mijn voorliefde voor seks, aandacht, scheetjes, boeren, eten, mannen, aandacht (nog een keer omdat het zo belangrijk is), shoppen, kennis en aandacht; "omne trinium perfectum" (elk drievoud is volmaakt). Mijn voorliefde voor mannen en seks heeft niets te maken met, ahum, 'ervaring' op die gebieden. De spreekwoordelijke gezegden; "wijsheid komt met de jaren", "oefening baart kunst" en "al geef je een aap een gouden ring het is en blijft een lelijk ding" gaan niet op in mijn geval. Van fouten leer ik niet, ik heb geen flauw benul van wat liefde nu eigenlijk inhoud en een klootzak van een man in een lekker omhulsel maakt van hem simpelweg een aantrekkelijk lekker omhulsel. Ondertussen ben ik verplicht om mijn energie ZUIGENDE waterkoker nogmaals te vullen omdat mijn verleden een spreekwoordelijk appeltje met mij te schillen heeft. Ik geef duidelijk aan alleen botte messen te hebben maar mijn verleden blijkt niet terug te deinzen en haalt een fictief Zwitsers zakmes uit haar Hermes Kelly bag, waardoor ik het vage idee krijg dat mijn verleden het goed doet in de toekomst. Terwijl ze haar Zwitsers zakmes pakt zie ik de enorme steen die de ring aan haar vinger siert en torenhoge luipaard design Louboutins aan haar ietswat brede voeten, custom made? Ik vraag mijn verleden wat ze zoal doet naast het mij herinneren aan mijn verleden, het lijkt er namelijk niet op dat ik filosoof of econoom ben geworden. Een korte stilte valt, ze zwijgt en nipt een slokje van haar thee. Terwijl ik zie hoe mijn toekomst mij motiverend toelacht.’’

2 opmerkingen: