"Dagboek van een Polygamist"

Om even voorop te stellen: "Ik ben er niet trots op."

Waarom? Vraagt hij me.
Zo graag wil ik je vraag beantwoorden maar ook voor mij is het antwoord buiten bereik.
Mijn hart is vreemd terrein voor mijn gedachten, voor mijn geweten. Mijn lichaam is een tempel beroofd van haar meest kostbare bezit: reden. Mijn geweten is zelden aanwezig en mijn lichaam doet wat het niet laten kan. Mijn hart laat zich meevoeren met elke golf die het waard lijkt om op mee te worden gevoerd..
De golven veranderen en toch blijf ik hetzelfde
Niet nadenkend over de consequenties van mijn handelen...doe ik wat ik wil, wanneer ik het wil.
Voor mij besta jij niet op zo'n moment. Op zo'n moment is het me, myself en hij
Hoe dit is gekomen zou ik niet weten, het is een honger welk ontvankelijk is voor elke vorm van voedsel en mijn lichaam stoot elke soort dan ook zo snel mogelijk weer af
Het is een obsessie, een verslaving, een slachtoffer van liefde en aandacht
Een probleem, een negativiteit welk ik kwijt moet zien te raken

Maar tegelijkertijd hou ik van mijn obsessie voor liefde en aandacht...het draait niet om seks bij mij. Het komt zeer zelden voor dat dit gebeurt, dus ik ben inderdaad een liefdesjunk, een aandachtsjunk en geen seksjunk, ofwel een nymfo. Ik ben verliefd op het gevoel van die lieve eerste lach, het eerste oogcontact en die eerste aanraking compleet met kriebels in het diepste van mijn buik.

"Waarom?" vraagt hij. Waarom niet? Denk ik zonder het daadwerkelijk hardop uit te spreken. Mijn verslaving staat los van mijn gevoelens voor mannen, of hij die ik mijn man noem. Het is geen geheim dat ik van aandacht houd en dat mijn hart een groot veldslag is. Dat weten zij vanaf het eerste moment. Nogmaals: ik ben er niet trots op, maar tegelijkertijd weet je wat je kunt verwachten van iemand als ik. Ik ga meer dan 100% voor iemand, wanneer je niet eens je break even point haalt moet je je blik op de huidige zaken aanpassen en misschien verandereren van leverancier. Jezelf meer dan honderd procent geven is meer dan genoeg, ervoor vechten: natuurlijk! Maar genoeg is genoeg. Aandacht moet vrijwillig worden gegeven, niet op commando.

De volgende keer ga ik het anders doen. You reap what you sow.
Ook moet er worden toegegeven dat wat ik vraag hetzelfde is als wat ik geef.
Het moment dat ik niet meer ontvang wat ik geef is cruciaal, gebeurt dit vaker dan eens dan is het bepalend. Geloof me wanneer ik zeg dat ik er niet naar op zoek ga. Het vind mij op de één of andere manier. Ja, vaak denk ik niet na, en ja, vaak kijk ik maar wat er gebeurt zonder aan anderen te denken.
Ik ben geen polygamist op vrijwillig basis, het is geen levensstijl de ik mijzelf heb aangemeten, het is een vloek en ik ben het noodlottige slachtoffer. Mijn dorst naar dat verliefde gevoel is groter dan mijn honger naar hem...tenminste, op dat moment. Wat er ook wordt gezegd;op die momenten denk je niet aan de ander(en). In dat noodlotige moment waarin de polygamist in mij naar boven komt is het again me, myself en hij, niet jij.

Je kunt het zien als een zwakte, zo kijk ik er althans wel tegenaan. Mijn zwakte, mijn zwakte omdat ik het niet onder controle heb. Want als ik val op iemand, val ik hard, en wanneer ik val, gebruik ik iemand om mijn val te breken. Ik doe het nooit met opzet; sommige mannen zijn simpelweg te makkelijk om als val te gebruiken. Voor dit soort mannen voel ik dus niets hé..dat je het weet. Het "beoefenen" van polygamie gaat trouwens vanzelf wanneer je man/vriend de simple things compleet vergeet. Ik bedoel, I like them boys with swag, style and attitude, maar ze moeten ook weten how they should treat a lady, en dan bedoel ik niet op afwisselende basis. Continuïteit is toch echt het sleutelwoord. De ontbrekende stukken die jij niet vult, vult een ander wel. Trés annuyeux. Deze manier van denken is fouter dan wat dan ook. Affaires zijn uit den boze in mijn perfecte wereld, helaas is de mens verre van flawless. Het valt niet mooier te verwoorden dan de werkelijkheid. Het is zoals het is. Liefde in mijn leven is er genoeg. Familie en vrienden waar ik niet zonder zou kunnen en waar ik gelukkig ook nooit zonder hoef te zijn. De grote boze wereld was nog nooit eerder zo sereen, puur en vol begrip. Meer liefde dan dat ik mij ooit voor zou kunnen stellen...genoeg liefde.
Op dit moment is de oceaan waarin ik mij bevind kalm, mijn hoofd leeg, mijn hart is vol met liefde en ik dobber rustig rond. Wachtend op die ene golf die het waard is om op te worden meegevoerd.