Kind van de wereld

Ik ben een kind van de wereld.
Vraag me waar ik vandaan kom en ik zal het volgende antwoorden: ik ben een kind van God, een voortzetsel van de aarde, een engel van de hemel, een persoon van de wereld, pion van de technologie en de liefde van mijn ouders. Net als jij, jouw naasten en jouw buren. Net als iedere ander heb ik mijn persoonlijke errors, mis-calculaties en systeemfouten. Ja, de mens heeft fouten, alleen zijn de meesten te hypocriet om dit in te zien. Ik ben een kind van de wereld gevangen in een systematische sleur van een door anderen gecontroleerde maatschappij en "realiteit".
Ik ben een kind dat opstaat en vervolgens de planning overhoop haalt. Weg met de doctrine van de maatschappij van nu. Naar mijn ervaringen ben ik een kind van God, geen mak lammetje of hoopje deeg welke kan worden gevormd naar anders wil en wensen. Dag na dag, keer op keer: opstaan, baden, ontbijt, studie/werk, boodschappen, koken, socialisen, ik-tijd, baden, slapen, waarna de volgende dag, de dag erna en die dag dáárna de cyclus zichzelf voortzet. Een vicieuze cirkel kent immers geen invalshoeken; haakjes, ogen en lussen zijn voor eigen risico. En risico's zijn nou eenmaal risico's omdat niet iedereen ze neemt. Iedereen twijfelt, iedereen kent angsten, dit is echter geen reden om je leven tot in de detail te plannen, of nog erger, je leven een vast patroon te geven. Meestal realiseer je zoiets niet tot er een moment komt waarop er even niets te doen is wat aan een dagelijks/wekelijks patroon voldoet, óf wanneer je toch je keerpunt bereikt. Mijn keerpunt kwam nog net op tijd. Keerpunt voor mij was de ochtend waarop ik een stap de bakkerij in zette en de mevrouw achter de toonbank vriendelijk vroeg: twee eierkoeken en een krentenbol? De voorspelbaarheid van mijn leven was zelfs zichtbaar in de ogen van de parttime verkoop medewerkster bij de bakkerij. Misschien dat ik mijn leven op de rails moest zetten.
Mijn leven weer op de rails zetten...? Mijn leven gaat "goed", staat op het spoor naar de stellingen van de hedendaagse maatschappij. Voor zover ik het weet heeft een spoor een begin, en een eindpunt en soms is het begin het einde. Een spoor staat vast. Het lot is echter veranderlijk door de keuzes waar je gaandeweg voor wordt gesteld. Laat die trein van de hedendaagse sleur eens ontsporen en neem de wandel route. Geniet. Neem elk geluid, elke geur, elke kleur en elke lach in je op.
Gisteren was van hen.
Vandaag is jouw dag.