Waarom vrouwen vreemdgaan

D.w.z.: “Waarom ik vreemd ga.”


Laten we eerst even vooropstellen waarom de meeste mannen vreemdgaan: seks, aandacht, egostreling en aanzien. Natuurlijk zijn dit niet de enige redenen, maar wel de meest voorkomende. Waarom ga/ging jij vreemd?

Wat zijn de meest conventionele –voor zover wij het onderwerp al conventioneel kunnen noemen- redenen voor vrouwen om vreemd te gaan? De drang naar romantiek, passie en het gemis van iets in een relatie. Jezelf in een relatie vinden waarin jij je geïsoleerd en ongewaardeerd voelt, maakt het makkelijker om toe te geven aan de verleiding.

De eerste keer dat ik vreemd ging –voor mijn gevoel- was op 15-jarige leeftijd toen ik met mijn eerste vriendje ging. Alhoewel het geen fysieke vorm van vreemdgaan was, tenzij je handje vasthouden onder een zware vorm van overspel berekend, viel het mij zwaar dat ik het had gedaan. Ook maakt de gedachte daaraan los wat ik eigenlijk zocht iedere keer dat ik vreemdging: iemand die mijn hand vastpakt en mij met zo weinig mogelijk woorden zegt dat het wel goed komt met me. Weinig dingen zijn pijnlijker dan het blijven geven van liefde en aandacht, terwijl je er zelf om moet smeken. Waarom gaat iemand vreemd? Stiekem heb je de relatie al opgegeven, maar het idee van een relatie weerhoudt je ervan om weg te lopen. Soms, heel soms, zijn er geen redenen voor. Dan doe je het simpelweg omdat het kan; just because. Vertrouwen is niet alleen een belangrijk deel van een relatie; het is de betonnen fundering waar een relatie op rust en wordt gebouwd. Waarom gaat iemand vreemd? Simpel. Obsessief gedrag. Wanneer je partner je beschuldigt van tig dingen waar jij je niet mee hebt ingelaten en je daar onbewust voor straft, is het een kwestie voor tijd dat je doet waarvoor je bij voorbaat al van werd beschuldigt. Ergens op het world wide web zal er heus wel een onderzoek rondzwerven met als onderwerp: “hoe valse beschuldigingen alsnog tot daden kunnen leiden”.

Vreemdgaan heeft niet altijd met liefde te maken, beter nog, vreemdgaan is zelden het gevolg van een verliefdheid. Éénmaal ben ik vreemd gegaan uit verliefdheid. Maar alsnog waren alle hoofd factoren voor het overspel van vrouwen aanwezig: geen waardering, het niet ontvangen van genoeg liefde. Dan is het een kwestie van tijd en het wachten op het voorbijkomen van mr. Right-now. Alhoewel we de gedachte aan mr. Right koesteren, zijn de meeste mr. Right’s, mr. Right-now’s in vermomming. Graag zou ik geloven dat hij mijn mr. Right is, maar wanneer je dezelfde “fout” nogmaals begaat is het einde al gauw zoek.

Wat ook het verschil is tussen mannen en vrouwen die vreemdgaan; veel vrouwen geven hun partner voordat zij daadwerkelijk besluiten om vreemd te gaan, subtiele en soms sterke hints en kansen om hun eigen vreemdgang te belemmeren. De zinnen: “het voelt niet meer zoals eerst”, “misschien dat we even een pauze moeten inlassen”, “zullen we er samen even tussen uit gaan, gewoon jij en ik?” en het overduidelijke “als jij mij geen aandacht geeft, doet een ander het wel”, zijn hier sterke voorbeelden van. En oh wee heren, als je denkt dat ze bluft. Dat doet ze niet. Ze zal je niet verlaten, maar ze zal het er wel heel dicht bij in de buurt laten komen.

Niet iedereen die vreemdgaat is er op uit om vreemd te gaan. Vreemdgaan valt weliswaar nooit goed te praten, toch moet er gekeken worden naar de manier waarop alles is voorgevallen. Het ene geval van vreemdgaan is nooit het andere. Vaak draait het om aandacht, om aanzien, om lust, of simpelweg iemand die je hand vasthoud. Maar soms, heel soms, draait het om liefde. Vreemdgaan is zeer zeker niet iets om weg te wuiven, maar geef toe heren: vaak worden de waarschuwingen die eraan voorafgaan gedeponeerd in de “ik-negeer-het-in-de-hoop-dat-het-verdwijnt-”bak.