Eigenlijk
Eigenlijk wil ik mijn adem niet verspillen en ben ik liever stil
Stiller dan de nacht die geen enkele minuut verspilt
Liever praat ik wanneer mij word gevraagd te spreken en er daadwerkelijk word geluisterd naar het verhaal wat ik breng met woorden vol kracht
Maar niemand vraagt iets. Niemand luistert.
Luisterend naar het kloppen van mijn eigen hart voel ik dat mijn geest verzwakt
Mijn lichaam schreeuwt om een luisterend oor
Geen ja knikker geen nee schudder
Één bereid om te luisteren naar de gevoelens die ik verwoord
De laatste tijd zeg ik niet veel en ik praat des te meer
Deze surrealistische status is waar ik mij in verkeer
Zo veel heb ik te zeggen, zoveel woorden heb ik te delen
Te veel en te snel zijn de gevoelens die zich binnen in mij afspelen
Te druk en te ver weg zijn mijn gedachten die beginnen te spacen
Woorden met kracht en gevoel. Niemand om het te lezen.
