What if the sky was pink and the clouds were green?
What if heads were purple and limbs were blue?
What if nothing was what it seems?
What if you were me and I were you?
What if the world was flat in stead of round
What if the birds couldn't sing and didn't make a sound..
What if we had four fingers and two pair of legs?
What if women wouldn't get pregnant but in stead lay eggs?
What if you and I were never meant?
What if you and I were nothing? Not even friends?
What if I hadn't cheat, what if I hadn't lied?
What if all those times, you never made me cry?
What if my love had never found your heart?
What if our love knew no ending, not even a start?
Would we notice each other and kiss when we would meet?
Would we stop to say hi in the middle of a street?
What if I were you, and you were me.. ?
I would push myself of a cliff to set my love free.
vrijdag 30 juli 2010
zondag 25 juli 2010
Don't stand to close to the water.
Sooner or later; it had to come; the true encounter with my feelings.
I saw the light. Or better, I encountered myself drunk and heartbroken in the water. I lost my balance; I fell. And I fell hard. I did not even fell directly into the water; something thought it would be funny if first I would slam against the side of a boat. Metaphorically speaking of course.
I saw my life flashing before my eyes and felt the cold water touch my skin. How did it come this far? For just a second, I wasn't planning on swimming. Just a second, I gave up. My Birkenstocks still on my feet, keys in my pocket and phone no where to be found. First things first.
Get out of the water Alys. Trying to climb on a boat wasn't paying off. In the distance I saw white stairs against the side of the wall. All I could think and feel were pain and cold. There must have been an angel on my shoulder I remember thinking.
Further down the street, in the middle of it, I saw a red light blinking. I walked towards it, and there it was..my phone. Unharmed, waiting for me. It was so cold. I was so close, so I called. But the angel on my shoulder wasn't there anymore. In my effort walking to the main road I fainted. Explaining the gigantic bump on my head. I remember a homeless man trying to get me up, asking people passing by for help. Nothing. I was so close. Nothing. Now I am at peace. At least I did not give up. Giving up on something I believe in ain’t my style. Good news for me though. I stopped believing. All the love I had turned into hate. A hate so deep, Lucifer himself would be petrified.
Having to have done bad things, does not make me a bad person. Having to have done nothing when you could have done something, is what makes you an empty person. Yes I encountered myself. In the name of love, or something that seemed like it, I have done some fucked up shit. This being the worst of all. It hurts as a mofo. I am a shamed of being as weak as I was. I had stored all my anger and pain deep inside. I laughed when nothing was funny, I smiled when nothing was good and I changed when it wasn’t worth to be different. Nobody who knew. Nobody who noticed. Nobody who cared. But at least I know now. Now I know. You come alone, you die alone. In the mean while, we hope to live side by side with the people genuinely loving and caring for us.
I saw the light. Or better, I encountered myself drunk and heartbroken in the water. I lost my balance; I fell. And I fell hard. I did not even fell directly into the water; something thought it would be funny if first I would slam against the side of a boat. Metaphorically speaking of course.
I saw my life flashing before my eyes and felt the cold water touch my skin. How did it come this far? For just a second, I wasn't planning on swimming. Just a second, I gave up. My Birkenstocks still on my feet, keys in my pocket and phone no where to be found. First things first.
Get out of the water Alys. Trying to climb on a boat wasn't paying off. In the distance I saw white stairs against the side of the wall. All I could think and feel were pain and cold. There must have been an angel on my shoulder I remember thinking.
Further down the street, in the middle of it, I saw a red light blinking. I walked towards it, and there it was..my phone. Unharmed, waiting for me. It was so cold. I was so close, so I called. But the angel on my shoulder wasn't there anymore. In my effort walking to the main road I fainted. Explaining the gigantic bump on my head. I remember a homeless man trying to get me up, asking people passing by for help. Nothing. I was so close. Nothing. Now I am at peace. At least I did not give up. Giving up on something I believe in ain’t my style. Good news for me though. I stopped believing. All the love I had turned into hate. A hate so deep, Lucifer himself would be petrified.
Having to have done bad things, does not make me a bad person. Having to have done nothing when you could have done something, is what makes you an empty person. Yes I encountered myself. In the name of love, or something that seemed like it, I have done some fucked up shit. This being the worst of all. It hurts as a mofo. I am a shamed of being as weak as I was. I had stored all my anger and pain deep inside. I laughed when nothing was funny, I smiled when nothing was good and I changed when it wasn’t worth to be different. Nobody who knew. Nobody who noticed. Nobody who cared. But at least I know now. Now I know. You come alone, you die alone. In the mean while, we hope to live side by side with the people genuinely loving and caring for us.
woensdag 21 juli 2010
Do.
If you would hate me, I'd say; bring on the pain,
If you would want me, i'd say; just play your game,
If you would love me, I'd say; cherish me untill eternity,
Bless me with dreams and shine your light on me,
Keep me safe, keep me from fear,
Protect me for ever and keep me near,
Make me scream, make me cry,
But at the same time, whipe the tears from my eye,
Take me by the hand, promiss we'll never part,
Look at my eyes and close me in your heart,
If you would love me, I would love
you too,
If you would ask, I'd say; I will forever do
Your love is a blessing from He,
He who I love, He who sets us free,
You and I, we don't differ that much,
You feel it too, everytime we touch,
If there is a Lucifer he would laugh so hard,
Cause even a love like ours, couldn't prevent us to part,
So what if we're different, so what if we're lost,
We are one another and serve the same Lord,
Allah, Jehova, God or Dja We,
You and I are the same... alleen wij twee.
If you would want me, i'd say; just play your game,
If you would love me, I'd say; cherish me untill eternity,
Bless me with dreams and shine your light on me,
Keep me safe, keep me from fear,
Protect me for ever and keep me near,
Make me scream, make me cry,
But at the same time, whipe the tears from my eye,
Take me by the hand, promiss we'll never part,
Look at my eyes and close me in your heart,
If you would love me, I would love
you too,
If you would ask, I'd say; I will forever do
Your love is a blessing from He,
He who I love, He who sets us free,
You and I, we don't differ that much,
You feel it too, everytime we touch,
If there is a Lucifer he would laugh so hard,
Cause even a love like ours, couldn't prevent us to part,
So what if we're different, so what if we're lost,
We are one another and serve the same Lord,
Allah, Jehova, God or Dja We,
You and I are the same... alleen wij twee.
zaterdag 10 juli 2010
Kind van de wereld
Ik ben een kind van de wereld.
Vraag me waar ik vandaan kom en ik zal het volgende antwoorden: ik ben een kind van God, een voortzetsel van de aarde, een engel van de hemel, een persoon van de wereld, pion van de technologie en de liefde van mijn ouders. Net als jij, jouw naasten en jouw buren. Net als iedere ander heb ik mijn persoonlijke errors, mis-calculaties en systeemfouten. Ja, de mens heeft fouten, alleen zijn de meesten te hypocriet om dit in te zien. Ik ben een kind van de wereld gevangen in een systematische sleur van een door anderen gecontroleerde maatschappij en "realiteit".
Ik ben een kind dat opstaat en vervolgens de planning overhoop haalt. Weg met de doctrine van de maatschappij van nu. Naar mijn ervaringen ben ik een kind van God, geen mak lammetje of hoopje deeg welke kan worden gevormd naar anders wil en wensen. Dag na dag, keer op keer: opstaan, baden, ontbijt, studie/werk, boodschappen, koken, socialisen, ik-tijd, baden, slapen, waarna de volgende dag, de dag erna en die dag dáárna de cyclus zichzelf voortzet. Een vicieuze cirkel kent immers geen invalshoeken; haakjes, ogen en lussen zijn voor eigen risico. En risico's zijn nou eenmaal risico's omdat niet iedereen ze neemt. Iedereen twijfelt, iedereen kent angsten, dit is echter geen reden om je leven tot in de detail te plannen, of nog erger, je leven een vast patroon te geven. Meestal realiseer je zoiets niet tot er een moment komt waarop er even niets te doen is wat aan een dagelijks/wekelijks patroon voldoet, óf wanneer je toch je keerpunt bereikt. Mijn keerpunt kwam nog net op tijd. Keerpunt voor mij was de ochtend waarop ik een stap de bakkerij in zette en de mevrouw achter de toonbank vriendelijk vroeg: twee eierkoeken en een krentenbol? De voorspelbaarheid van mijn leven was zelfs zichtbaar in de ogen van de parttime verkoop medewerkster bij de bakkerij. Misschien dat ik mijn leven op de rails moest zetten.
Mijn leven weer op de rails zetten...? Mijn leven gaat "goed", staat op het spoor naar de stellingen van de hedendaagse maatschappij. Voor zover ik het weet heeft een spoor een begin, en een eindpunt en soms is het begin het einde. Een spoor staat vast. Het lot is echter veranderlijk door de keuzes waar je gaandeweg voor wordt gesteld. Laat die trein van de hedendaagse sleur eens ontsporen en neem de wandel route. Geniet. Neem elk geluid, elke geur, elke kleur en elke lach in je op.
Gisteren was van hen.
Vandaag is jouw dag.
Vraag me waar ik vandaan kom en ik zal het volgende antwoorden: ik ben een kind van God, een voortzetsel van de aarde, een engel van de hemel, een persoon van de wereld, pion van de technologie en de liefde van mijn ouders. Net als jij, jouw naasten en jouw buren. Net als iedere ander heb ik mijn persoonlijke errors, mis-calculaties en systeemfouten. Ja, de mens heeft fouten, alleen zijn de meesten te hypocriet om dit in te zien. Ik ben een kind van de wereld gevangen in een systematische sleur van een door anderen gecontroleerde maatschappij en "realiteit".
Ik ben een kind dat opstaat en vervolgens de planning overhoop haalt. Weg met de doctrine van de maatschappij van nu. Naar mijn ervaringen ben ik een kind van God, geen mak lammetje of hoopje deeg welke kan worden gevormd naar anders wil en wensen. Dag na dag, keer op keer: opstaan, baden, ontbijt, studie/werk, boodschappen, koken, socialisen, ik-tijd, baden, slapen, waarna de volgende dag, de dag erna en die dag dáárna de cyclus zichzelf voortzet. Een vicieuze cirkel kent immers geen invalshoeken; haakjes, ogen en lussen zijn voor eigen risico. En risico's zijn nou eenmaal risico's omdat niet iedereen ze neemt. Iedereen twijfelt, iedereen kent angsten, dit is echter geen reden om je leven tot in de detail te plannen, of nog erger, je leven een vast patroon te geven. Meestal realiseer je zoiets niet tot er een moment komt waarop er even niets te doen is wat aan een dagelijks/wekelijks patroon voldoet, óf wanneer je toch je keerpunt bereikt. Mijn keerpunt kwam nog net op tijd. Keerpunt voor mij was de ochtend waarop ik een stap de bakkerij in zette en de mevrouw achter de toonbank vriendelijk vroeg: twee eierkoeken en een krentenbol? De voorspelbaarheid van mijn leven was zelfs zichtbaar in de ogen van de parttime verkoop medewerkster bij de bakkerij. Misschien dat ik mijn leven op de rails moest zetten.
Mijn leven weer op de rails zetten...? Mijn leven gaat "goed", staat op het spoor naar de stellingen van de hedendaagse maatschappij. Voor zover ik het weet heeft een spoor een begin, en een eindpunt en soms is het begin het einde. Een spoor staat vast. Het lot is echter veranderlijk door de keuzes waar je gaandeweg voor wordt gesteld. Laat die trein van de hedendaagse sleur eens ontsporen en neem de wandel route. Geniet. Neem elk geluid, elke geur, elke kleur en elke lach in je op.
Gisteren was van hen.
Vandaag is jouw dag.
Abonneren op:
Posts (Atom)