Deze zin is onwaar.

(Haiku)

Lieg en wees niet waar
Harde woorden, geen gevoel
Hij de paradox

De streling

(Haiku)

Kijkend naar de maan
Voel ik hoe de wind mij streelt
Slechter dan hij doet

Vast.

(Haiku)

Zachte aanraking
Neem mijn hand, laat nooit meer los
Breng mij in extase

Salvation

Not was I in need of salvation
Nor was I in need of being rescued
Yet a cleansing essence took away my reason
How I would sit and look
Redeeming myself with long lost virtue
Oh let ‘em say for it was empowering, enchanting
His lips, eyes, his perfect brown skin
How air never tasted sweeter then in his presence
How water never came closer to wine, increasing my longing
Closing my eyes never felt worse than when not being able to stop and stare
Have a glance, take a glare
For ever will I visualize the nearness of him
For never will visualization become more satisfying than by thinking of the taste of his skin
For never will a stroke feel more caressing than by the touch of his hands which captivate me deep within
Total paralization
How he owns me,
Enchants me
Nothing else than pure fixation
Idolization,
For he is the object of my affection.

WAUW.

Natuurlijk heb ik er weleens van gehoord: sexuele frustratie. Op het internet valt er daarentegen weinig (tastbaars) over terug te vinden, geen duidelijke beschrijving van het begrip. Toch heb ik het volgende begrip kunnen vinden op de (engelstalige) site Wikipedia:

"Sexual frustration describes the condition in which a person is in a state of agitation, stress or anxiety due to prolonged sexual INACTVITY and/or sexual DISSATISFACTION that leads him or her to want more sex or better sex, or a state in which he or she is PERPUTUALLY SEXUALLY EROUSED . Most often it implies simply an uncomfortably low level of sexual activity, such as typifies sexual dysfunction or INVOLUNTARY CELIBACY."

Symptomen hiervan kunnen zijn: overmatig eten, geïrriteerdheid, mood swings, slaapgebrek en makkelijk opgewonden raken. Mooi om alle negatieve dingen waar ik mee worstelde nu dan toch eindelijk eens een plaatsje te kunnen geven; ik ben namelijk sexueel gefrustreerd. WAUW. Twee-duizend-en-tien was niet mijn jaar op sexueel gebied; de aantal keren dat ik geslachtsgemeenschap had is op niet meer dan vier handen te tellen, de partners…tsjah, no comment? Om over het aantal orgasmes (exclusief de orgasmes dmv zelf-implementatie) maar niet te spreken. Zelf-implementatie is zelfs al maanden passé. In bed liggen terwijl mevrouw poes door middel van morse-code duidelijk probeert te maken dat ze iets hards nodig heeft is denk ik een dramatisch breaking point.



Dus ik moet me hier maar dit-dah-doe-doorheen slaan? Het vervolgens mijn telefoon doorscrollen op zoek naar gewilligden staak ik na een aantal seconden puur om het feit dat ik weiger om mijzelf zo te laten gaan. Ik ben toch zeer zeker geen beest ofzo?

Hoe horny kan een mens worden? Volgens wikipedia kan sexuele gefrustreerdheid leiden tot zo een grote honger naar sex, dat dit door je omgeving als wanhopig kan worden gezien, hence making it the more difficult to tap that ass. Pardon my French. Aha. Dus dát is mijn probleem! Ergo, het ligt niet aan het feit dat mijn sterrenbeeld kreeft is. Geen idee of dit mij nou beter zou moeten laten voelen of niet. Alhoewel, nu zou ik wel even graag voor mijzelf pleiten: ik zou kunnen wachten. Dat heb ik wel bewezen. Of zou ik kunnen bewijzen. Die boot is echter ook al gevaren. (W)AUW.

Op urban dictionary vond ik zelfs deze quote van een man: "The way her eyes kept wandering from my face to my package, were a good signal that she was sexually frustrated." Fuck #idoittoo.

Hoe geïnteresseerd ik ook in hem ben. Wanneer hij praat probeer ik te luisteren, maar het is een no-go. Hoe zijn lippen bewegen, hoe zijn stem steeds verder weg klink, hoe meer opgewonden ik raak. Dan vraag ik het mij af. Waarom gebeurt dit? Sexueel gefrustreerd zijn is één ding, maar wat als je HEM ontmoet? En ik heb het niet over mr. Right, maar over mr. Right Now. En dan, om de één of andere reden word het niet gegund. Gaat God zich nu bezighouden met mijn sexuele conditie? Gebeurt er niets omdat mr. Right Now niet bij me past? Bullshit. Als ik wil kan ik binnen een half uur héérlijke sex hebben en alles wat ik daarvoor hoef te doen is een telefoontje te plegen. Is het omdat ik er wat bij voel? Meer dan sex? Of juist niet? WAUW. Ik moet nog een symptoom van sexuele gefrustreerdheid toevoegen aan de lijst: “het zien van complotten jegens het universum”.

Uit mijn grapjes over het celibataire leven is ineens alle lolligheid weggestroomd. Shit. Ik heb een echt probleem. Aan alle mensen om mij heen; hierbij een welgemeende excuses voor alle agressiviteit, moodswings en irritaties vanuit het diepste stukje van mijn zwarte ziel. Sex just makes me the cheery person you want me to be.

Bladi

Mijn queste naar mijn heritage. Een jarenlange zoektocht welke mij van verward naar nog verwarder maakt. Wie ben ik? Waar hoor ik thuis? Wat is het doel van mijn leven? Waarom doe ik soms de meest domme dingen? Mijn naam is Alysia, ik kom van de planeet aarde en ik leef zoals ik juist acht. Voor nu. Over een week heb ik weer een ander denkbeeld over hoe ik mijn leven zou moeten leven. Noem me tegenstrijdig, want zo noem ik mijzelf ook.

Ik drink terwijl ik weet dat ik niet zou moeten drinken. Ik noem mijzelf Katholiek, maar ik ben donor en niet vies van sex. Ik wil een vriend, maar ben doodsbang om mijzelf te binden. Te binden aan een persoon, aan een opleiding, baan en ga zo maar verder. Ik houd van mooie spullen, maar veracht materialisme. "Het lelijke eendje" is mijn favoriete sprookje, maar Shrek-verhalen gaan er bij mij niet in. Woorden zoals koosjer, halal, haram en verboden vrucht zijn bij mij taboe, maar toch gooi ik het liefst geen eten weg, mijd ik rode kleurstof en ga je naar de hel als je ongelovig bent.

Het leven is ongekend en anders voor iedereen. Koop ik dure spullen omdat ik het óh zo geweldig vind? Nee. Ik koop het in een wanhopige poging om dat zwarte gat in mijn ziel op te vullen terwijl ik weet dat het enige wat het zal vullen mijn keuzes zijn.

Iedereen is bekend met tegenstrijdigheden en naarmate de tijd verloopt zul je merken dat hoe dichterbij je bij jezelf komt, hoe minder tegenstrijdig je wordt. Wanneer ik buiten om mij heen kijk word ik niet vrolijk, maar toch blijf ik herhalen dat Rotterdam de mooiste stad ter wereld is wanneer ik zijn skyline aanbid. Beperking is het eerste woord dat in mij opkomt zodra ik mijn voordeur uitloop. Mentale en visuele beperking. Auto's, stenen en een armzalig takje wat een boom voor zou moeten stellen. Ik heb dromen, aspiraties en wensen die verder gaan dan de dagelijkse beslommeringen waar menig man en vrouw zich aan onderwerpt.
Ja ik doe tegenstrijdige dingen. Moet ik hier spijt van hebben? Geen idee. Soms luistert er niemand goed genoeg om te zien wat ik voel. De straten van Rotterdam zijn waar ik woon, maar zij zijn niet mijn thuis.

Het ritme van mijn hart klopt niet synchroon met het ritme van de stad. Ik ben uit balans. The beat goes on en ik ben a-muzikaal. Het water bij het strand van Hoek van Holland is zoet, Afghanistan ligt in Zuid-Amerika, Timboektoe is verzonnen door de bedenkers van de Donald Duck en ik ben immuun voor alcohol. Het is waar: soms weiger ik om na te denken simpelweg uit luiheid.
Met mijn hersenen op standje 0 is het makkelijker om mezelf niets kwalijk te nemen. Voor je gevoelens uitkomen in een wereld als deze is als een naakte Marijke Helwegen: pijnlijk en onnodig. Dus de hamvraag (voor alle niet-koosjere mensen) is eigenlijk: hoor ik hier wel thuis? Hoor ik thuis in een wereld waar tegenstrijdigheden niet geoorloofd, maar wel veelvoorkomend zijn? Een wereld waarin alcoholmisbruik taboe is, maar alcoholgebruik wordt aangespoord? Naastenliefde wordt gewaardeerd, maar een vriendelijke hallo, goedemiddag bij de kassa in de supermarkt kan er niet meer vanaf? Ik ga me in ieder geval voornemen om mijn alcoholgebruik binnen perken te houden. Ik geef toe dat alcohol mij het lef geeft om dingen te doen die ik anders niet zou durven, maar tegelijkertijd doe ik dan ook dingen die ik helemaal niet wil doen. In zo een soort wereld leef ik dus. Een wereld waarin ik te bang ben om te doen wat ik wil zonder iets of iemand de schuld ervan te kunnen geven. Blame it on the booze. Of blame it on the dog, die serieus alles op haar pad wat van papier is opvreet. Misschien proberen we het onszelf zo makkelijk te maken, dat het alsmaar moeilijker word. Misschien dat het tijd wordt voor ideeën van buitenaf.

Weet jij wie ik ben of waar ik thuis hoor? Mail dan je antwoord naar lysjepysje@gmail.com en wie weet maak JIJ kans op één van de vijf kindersurprises!

SWOT it over

From first kiss, to first cry
From rendez-vous, to bittersweet goodbye
The feeling that arises when hands are held
A shiver through my spine which I never felt
Trust was broken, hearts were shattered
Here i lay, in pieces, scattered
"Maybe all realistic wishes are nor more appropriate glanses; revelations of uncommon needs
And as light you shimmer in a magical alliance,
Revealing the inner neverending strength"

Two hearts no longer beating as one
Farewell my true love, for you always were my all.

Een kijkje in mijn wereld – Volume 1

Verschillende kanten van de manifestatie genaamd “ik”.


Nooit zal ik helemaal weten wie ik ben; mijn wereld is in constante beweging. Je kunt er dus vanuit gaan dat er talloze volumes zullen verschijnen met als titel: “Een kijkje in mijn wereld.”

Ten tweede zal ik je vertellen dat ik er een gewoonte van maak om mijzelf meer dan eens tegen te spreken. Dit is merendeels omdat het vaak voelt of ik niet één persoon ben. Zet mij voor één situatie en binnen in mij borrelen tal van verschillende reacties. Meestal komt het aan op mijn emotionele kant, en mijn koele kant. De “emotionele” en de “koele”.

- De emotionele ik -

De “emotionele ik” is een people’s pleaser. Ze zegt constant sorry en probeert je een goed gevoel te geven. De “emotionele ik” is sterk aanwezig, toch kennen enkel een paar mensen haar. Zij hecht waarde aan de liefde. De ware liefde. Of het nou gaat om hem of om vrienden; alles wat in haar omgeving gebeurt trekt zij zich persoonlijk aan. Een groot deel van de tijd probeert zij te herstellen wat de “koele ik” heeft aangericht.

De “emotionele ik” is gebroken, er al van uitgaande dat zij op een bepaald moment heel is geweest. Ze probeert altijd te doen wat zij juist acht, ongeacht wat de mening van anderen daarvan is. Zij zegt sorry voor alles wat zij in háár ogen onjuist acht. Soms ook voor de dingen die zij juist acht. De “emotionele ik” stelt haarzelf onder hem en onder anderen, uit angst dat zij haar anders verlaten. De “emotionele ik” is voor logica te vatten, maar te winnen met gevoelens. Ze leeft voor verplichtingen.

- De koele ik -

De ”koele ik” doesn’t give a fuck. Ze komt tevoorschijn als de “emotionele ik” bij wijze van spreken ‘het loodje legt’. De ”koele ik” zal je natrappen wanneer je al ligt zonder dat Japie Krekel op haar schouder staat te bléren dat ze verkeerd bezig is. Ze houdt van mooie mannen, drank, sex, gewetensloos door het leven gaan en achterlaten van troep voor de “emotionele ik”.

De ”koele ik” zou echter ook alles doen voor de ware liefde, of het nou om hem gaat of om vrienden. Zij zegt alleen sorry voor de nodige collateral damage die zij aanricht, maar alleen omdat het juist wordt geacht, want ergens voelt dat onoverwinnelijke gevoel wel erg lekker. Zij zal nooit zichzelf boven anderen plaatsen. Wél zou zij die paar seconden van onoverwinnelijkheid boven een fractie van haar leven plaatsen. De “koele ik” houdt het hoofd koel terwijl ze over lijken gaat.

- De slimme ik –

Ook is er nog de “slimme ik” denkt alles twee maal over. Minimaal. De “slimme ik” is wat zwakker dan de twee bovengenoemde karakters. De “slimme ik” beredeneert en analyseert totdat zij erbij neervalt. Toch kan zij de bevindingen van haar analyses haast nooit corresponderen met haar gevoelens. De “slimme ik” weet van te voren de slagingskans van relaties en te ondernemen acties, maar de “emotionele ik” schuift deze rustig naar de zijlijn omdat zij enkel doet wat zij juist acht.

De “slimme ik” plays dead voor de simpele en volgende reden: ook zij weet dat wanneer zij het roer in handen zou hebben, mijn leven een reeks aan saaie, niet bevredigende, niet-ik momenten zou bestaan.

Het is alleen maar vanzelfsprekend dat de persoon “ik” enkel de combinatie is van de verschillende karaktereigenschappen die mij zo eigen maken. Ik weet nog niet precies wie ik ben, maar het is duidelijk dat alle ik-variaties hetzelfde doel voor ogen hebben.


Wordt vervolgd.

Meteorismus

Veel vrouwen krijgen er op minstens één punt in hun leven mee te maken: het moment dat het bezoek van je maandelijkse vriendin eng lang uitblijft. Je begint hier en daar wat te rekenen, je kijkt op je kalender, ziet dat je zeven dagen geleden de "gevarenzone" bent ingetreden...1 plus 1 equals: SHIT! Zou het..? Vervolgens begin je je dingen in te beelden of toch niet? Zijn mijn borsten nou groter of zijn ze gewoon hetzelfde? Ja, ik had inderdaad ineens trek in hagelslag terwijl ik dat nooit eet en nu je het zegt; ik urineer ook veel vaker!

Pats boem kets! Wake the fuck up. Dat is de mooie en tegelijkertijd de enge werking van het vrouwenlichaam in combinatie met onze gedachten: ons mentale bewustzijn kan ons fysiek aantasten. Door te stressen over een mogelijke zwangerschap kan je menstruatie bijvoorbeeld langer uitblijven.
Vervolgens ga je een ultimatum stellen aan je menstruatie, e.g.: als ik voor vrijdag niet ongesteld ben doe ik een test. In de aanloop naar deze dag stress je hem behoorlijk, vaak onnodig.
Toch is het "nadenk" gedeelte altijd wel interessant. Het menselijke geheugen is een waarachtig verschijnsel, de gaten die je tegenkomt vult men -vaak onbewust- selectief op. Je herinnert je wat je wilt herinneren. Een voorbeeld passend bij dit topic is bijvoorbeeld: heeft hij nou wel of niet geëjaculeerd terwijl hij nog in mij was? Sta je meer open voor een zwangerschap ben je eerder geneigd ja te zeggen dan wanneer je dat niet zou zijn. In dat geval zou je het wegwuiven.

Anyhow, je begint je ook allerlei scenario's in te beelden. Dan heb ik het over huisje-boompje-beestje, my-baby-daddy, abortus en adoptie taferelen. Alle soorten opties passeren de revue. Hoe de overgang in je leven van "My life as a single gal" naar "My life as a single mom" zal gaan bijvoorbeeld. Shoppen voor schoenen wordt al snel ingeruild voor shoppen voor luiers, en er even spontaan tussen uitgaan met je vriendinnen zit er ook niet meer 1, 2, 3 in.
En hoe vertel je het hem? Hoe zal hij reageren? Reageert hij begripvol? Boos? Verbaasd?
Dit was niet je planning. Wat is er gebeurt met een carrière, trouwen, reizen en leven?
Hoe zwaar laat je zijn stem meewegen in je beslissing om het wel of niet te houden wanneer blijkt dat je zwanger bent?
Ik heb geen idee. Soms worstel ik wel met de gedachte: wat als? Ik heb geen idee. Ik wuif het weg, of doe in ieder geval een ijzersterke poging daartoe!
Er zijn van die leuke online "zwangerschaps-testen". Trés amusementvol, want wat je ook invult, volgens mij komt er altijd bij te staan dat je voor de zekerheid een test moet doen. Whatever.

Vragen die je tijdens zo'n test moet beantwoorden zijn ook het soort vragen waar je vaak het antwoord niet op weet:
- Zijn je tepels donkerder?
- Heb je meer bobbeltjes rondom je tepels?
- Zijn je schaamlippen meer gezwollen?
- Zit je baarmoeder lager?
- Ben je emotioneel?

What de fuck?! Dan heb je serieus before en after foto's nodig om te weten of je tepels donkerder zijn of niet. Ook richt ik niet genoeg zelfonderzoek uit om te weten of mijn schaamlippen de ene dag meer gezwollen dan de andere dag.
En shit, ik weet niet eens waar mijn baarmoeder zit! Ik raad ergens tussen mijn maag en vagina? En emotioneel ben ik ALTIJD.
Het moraal hiervan is eigenlijk dat bij voorbaat stressen vaak onnodig en tijdverspilling is.
Take it easy, one step at a time. Natuurlijk mag je jezelf mentaal voorbereiden op mogelijke ontwikkelingen, zolang je het niet de overhand laat nemen.

Post Scriptum:

Voor het "symptoom" een bolle buik bestaat er ook een goede en vooral veel voorkomende verklaring: meteorismus. Oftewel: een ophoping van lucht in de dikke- en dunne darm als gevolg van een fucked-up eetpatroon.

You're welcome!

Waarom vrouwen vreemdgaan

D.w.z.: “Waarom ik vreemd ga.”


Laten we eerst even vooropstellen waarom de meeste mannen vreemdgaan: seks, aandacht, egostreling en aanzien. Natuurlijk zijn dit niet de enige redenen, maar wel de meest voorkomende. Waarom ga/ging jij vreemd?

Wat zijn de meest conventionele –voor zover wij het onderwerp al conventioneel kunnen noemen- redenen voor vrouwen om vreemd te gaan? De drang naar romantiek, passie en het gemis van iets in een relatie. Jezelf in een relatie vinden waarin jij je geïsoleerd en ongewaardeerd voelt, maakt het makkelijker om toe te geven aan de verleiding.

De eerste keer dat ik vreemd ging –voor mijn gevoel- was op 15-jarige leeftijd toen ik met mijn eerste vriendje ging. Alhoewel het geen fysieke vorm van vreemdgaan was, tenzij je handje vasthouden onder een zware vorm van overspel berekend, viel het mij zwaar dat ik het had gedaan. Ook maakt de gedachte daaraan los wat ik eigenlijk zocht iedere keer dat ik vreemdging: iemand die mijn hand vastpakt en mij met zo weinig mogelijk woorden zegt dat het wel goed komt met me. Weinig dingen zijn pijnlijker dan het blijven geven van liefde en aandacht, terwijl je er zelf om moet smeken. Waarom gaat iemand vreemd? Stiekem heb je de relatie al opgegeven, maar het idee van een relatie weerhoudt je ervan om weg te lopen. Soms, heel soms, zijn er geen redenen voor. Dan doe je het simpelweg omdat het kan; just because. Vertrouwen is niet alleen een belangrijk deel van een relatie; het is de betonnen fundering waar een relatie op rust en wordt gebouwd. Waarom gaat iemand vreemd? Simpel. Obsessief gedrag. Wanneer je partner je beschuldigt van tig dingen waar jij je niet mee hebt ingelaten en je daar onbewust voor straft, is het een kwestie voor tijd dat je doet waarvoor je bij voorbaat al van werd beschuldigt. Ergens op het world wide web zal er heus wel een onderzoek rondzwerven met als onderwerp: “hoe valse beschuldigingen alsnog tot daden kunnen leiden”.

Vreemdgaan heeft niet altijd met liefde te maken, beter nog, vreemdgaan is zelden het gevolg van een verliefdheid. Éénmaal ben ik vreemd gegaan uit verliefdheid. Maar alsnog waren alle hoofd factoren voor het overspel van vrouwen aanwezig: geen waardering, het niet ontvangen van genoeg liefde. Dan is het een kwestie van tijd en het wachten op het voorbijkomen van mr. Right-now. Alhoewel we de gedachte aan mr. Right koesteren, zijn de meeste mr. Right’s, mr. Right-now’s in vermomming. Graag zou ik geloven dat hij mijn mr. Right is, maar wanneer je dezelfde “fout” nogmaals begaat is het einde al gauw zoek.

Wat ook het verschil is tussen mannen en vrouwen die vreemdgaan; veel vrouwen geven hun partner voordat zij daadwerkelijk besluiten om vreemd te gaan, subtiele en soms sterke hints en kansen om hun eigen vreemdgang te belemmeren. De zinnen: “het voelt niet meer zoals eerst”, “misschien dat we even een pauze moeten inlassen”, “zullen we er samen even tussen uit gaan, gewoon jij en ik?” en het overduidelijke “als jij mij geen aandacht geeft, doet een ander het wel”, zijn hier sterke voorbeelden van. En oh wee heren, als je denkt dat ze bluft. Dat doet ze niet. Ze zal je niet verlaten, maar ze zal het er wel heel dicht bij in de buurt laten komen.

Niet iedereen die vreemdgaat is er op uit om vreemd te gaan. Vreemdgaan valt weliswaar nooit goed te praten, toch moet er gekeken worden naar de manier waarop alles is voorgevallen. Het ene geval van vreemdgaan is nooit het andere. Vaak draait het om aandacht, om aanzien, om lust, of simpelweg iemand die je hand vasthoud. Maar soms, heel soms, draait het om liefde. Vreemdgaan is zeer zeker niet iets om weg te wuiven, maar geef toe heren: vaak worden de waarschuwingen die eraan voorafgaan gedeponeerd in de “ik-negeer-het-in-de-hoop-dat-het-verdwijnt-”bak.

Hmm

I'm supposed to say something good right now

But love kicked me in the ding-ding-ding

I'm laying on the floor and the bitch keeps kicking

Karma ?

If karma would exist, I would be with you

I wouldn't be hurt, I wouldn't cry

Cuz honestly I've got more things to do

Better things.

I could kiss you right about now

You would kiss me back

You would say I mean the world to you

And I would answer, is that all I do?

Vroege vogel

Hier zit ik dan om 05.11 a.m. in de vroege ochtend achter mijn laptop met een fles cranberry sap. Zoals weersloerie Kelly al voorspelde: vannacht blijft het niet droog.. Op de één of andere manier lijk ik de slaap niet te kunnen vatten, of andersom, het is maar hoe je het bekijkt. Daar lag ik dus, uren in bed naar mijn plafond te staren, proberen uit te vogelen wat mijn doel is. Of tenminste welke richting ik uit moet.
Ik weet het niet. Momenteel ben ik al tien maanden van school, acht maanden single, twee maanden werkloos en één maand (en ik kan het niet mooier laten klinken dan het is) BLUT. De meeste affectie krijg ik van mijn chihuahua Zui, en zelfs zij gromt wanneer ze verwikkeld is in belangrijkere zaken dan ik; kluiven aan haar botje bijvoorbeeld. Kelly die in haar nieuwe reclame voor een niet nader te bespreken website de fameuze woorden “Oant moarn” van sbs6’s disfunctionerende weerman Piet Paulusma op grandioze manier weet nog irritanter te laten klinken is tegenwoordig het hoogtepunt van mijn avond/nacht.
Toevallig heb ik zeven dagen geleden heb ik mijzelf het doel gezet om Twilight: Breaking Dawn, á zevenhonderd pagina’s binnen zeven dagen uit te lezen, en ik deed het binnen zes dagen, dat verdient wel een applausje. Ik prefereer eigenlijk een lekker glas rosé, echter, door recente ontwikkelingen betreffende de staat van mijn hersenen en lever heb ik besloten dit eens links te laten liggen.
Wat ik er al niet voor over zou hebben om lepeltje lepeltje midden in de nacht wakker te worden naast een heerlijke verschijning – met het liefst een mediterraans uiterlijk – om alles te doen behalve slapen…puzzelen bijvoorbeeld. Naakt twister spelen is ook een optie hoog op mijn wishlist. Hem in zijn nek kussen, zachtjes in zijn lip bijten, de verlangen in elkaars ogen zien, zijn handen over mijn lichaam laten gaan…ik dwaal af. Oftewel: acht maanden single is geen pretje, iedereen die mij kent weet dat alleen zijn voor gelijk staat aan een death sentence. Een aantal dagen geleden werd ik wakker met een bijna orgasme, met de nadruk op BIJNA.
Toch moet ik nadenken over het feit wie ik nu eigenlijk voor de gek houd of wil houden, ik heb geen tijd voor een relatie en het wonen bij mijn ouders geeft ook niet bepaald een mogelijkheid voor passievolle nachtelijke escapades (lees: neukfestijen). Okee, ik heb zeeën van tijd zou je zeggen, afgaand op mijn huidige leefstijl: het hebben van geen leven. Ik date ook wel. Hier en daar. Soort van. Denk ik. Mentaal gezien ben ik er blijkbaar nog niet klaar voor. Ook zijn mijn eisen verschrikkelijk, punt. Tijdens de afgelopen acht maanden is er één persoon geweest waarvan ik dacht: jij moet hem zijn, de volgende. Niets mis met hem, hij heeft passie voor wat hij doet, ambities, hij is ontzettend lief, aardig. Hij is zelfs heet. Enige obstakel is TIJD, patience is a virtue en ik ben niet bepaald virtuous. Ja, ik lieg niet. Nu ik even nadenk heb ik het gevoel dat ik mezelf even moet slaan. Één moment hoor.

AUCH!

Okee, waar waren we? Acht maanden single, blut, oant moarn, zevenhonderd pagina’s in zeven dagen, de volgende, ik die dom doe…aha. Eigelijk kan er ook over mijn feitelijke probleem worden heengedraaid, dus blijf ik dat ook gewoon doen. Eerlijk zijn tegen mijzelf en bepaalde mensen heeft me de afgelopen dagen wederom zwaar in mijn ass gebeten. Waarom is voor mij ook een vraag. Tussen waarheid en leugen lag voor mij vaak een glibberig pad, op liefdes gebied gezien, en ik ben geneigd om mijn oude gewoonte weer in gebruik te nemen. Of ervoor zorgen dat daar geen noodzaak voor is. Vanaf nu zal ik meer aandacht besteden aan het focussen op positieve energie overal om mij heen. Misschien dat ik ooit een simpel en motiverend PEP-versje voor mijzelf moet verzinnen, als personal soundtrack om het zo te noemen. Iets in de trant van: “Je kunt alles wat je wilt want je hebt een grote bil!” Dat is natuurlijk slechts een richtlijn.
Eenmaal aangekomen bij het onderwerp positieve energie, lijkt het mij ook toepasselijk om een aantal mensen te ontwijken tijdens deze nieuwe ingeslagen richting. Te ontwijken mensen: Maxime Verhagen – wat een rotkop zeg -; Heidi Montag –te weinig zelfvertrouwen, te grote siliconen-; Kanye West –hij bugged me gewoon-; en Maik de Boer –en dat is niets ten nadele van de oorlog-.
Afijn, mooi dat ook ik mijzelf niet serieus lijk te nemen. Geen relatie, geen school tot oktober, geen inkomen, geen héérlijke seks. Zo staat het er nu voor. Gelukkig dat ik beschik over talent, intelligentie, humor, sarcasme, gladde benen, een getande huid en een gezonde dosis zelfspot!

What if.. ?

What if the sky was pink and the clouds were green?
What if heads were purple and limbs were blue?
What if nothing was what it seems?
What if you were me and I were you?
What if the world was flat in stead of round
What if the birds couldn't sing and didn't make a sound..
What if we had four fingers and two pair of legs?
What if women wouldn't get pregnant but in stead lay eggs?
What if you and I were never meant?
What if you and I were nothing? Not even friends?
What if I hadn't cheat, what if I hadn't lied?
What if all those times, you never made me cry?
What if my love had never found your heart?
What if our love knew no ending, not even a start?
Would we notice each other and kiss when we would meet?
Would we stop to say hi in the middle of a street?

What if I were you, and you were me.. ?
I would push myself of a cliff to set my love free.

Don't stand to close to the water.

Sooner or later; it had to come; the true encounter with my feelings.
I saw the light. Or better, I encountered myself drunk and heartbroken in the water. I lost my balance; I fell. And I fell hard. I did not even fell directly into the water; something thought it would be funny if first I would slam against the side of a boat. Metaphorically speaking of course.

I saw my life flashing before my eyes and felt the cold water touch my skin. How did it come this far? For just a second, I wasn't planning on swimming. Just a second, I gave up. My Birkenstocks still on my feet, keys in my pocket and phone no where to be found. First things first.
Get out of the water Alys. Trying to climb on a boat wasn't paying off. In the distance I saw white stairs against the side of the wall. All I could think and feel were pain and cold. There must have been an angel on my shoulder I remember thinking.
Further down the street, in the middle of it, I saw a red light blinking. I walked towards it, and there it was..my phone. Unharmed, waiting for me. It was so cold. I was so close, so I called. But the angel on my shoulder wasn't there anymore. In my effort walking to the main road I fainted. Explaining the gigantic bump on my head. I remember a homeless man trying to get me up, asking people passing by for help. Nothing. I was so close. Nothing. Now I am at peace. At least I did not give up. Giving up on something I believe in ain’t my style. Good news for me though. I stopped believing. All the love I had turned into hate. A hate so deep, Lucifer himself would be petrified.

Having to have done bad things, does not make me a bad person. Having to have done nothing when you could have done something, is what makes you an empty person. Yes I encountered myself. In the name of love, or something that seemed like it, I have done some fucked up shit. This being the worst of all. It hurts as a mofo. I am a shamed of being as weak as I was. I had stored all my anger and pain deep inside. I laughed when nothing was funny, I smiled when nothing was good and I changed when it wasn’t worth to be different. Nobody who knew. Nobody who noticed. Nobody who cared. But at least I know now. Now I know. You come alone, you die alone. In the mean while, we hope to live side by side with the people genuinely loving and caring for us.

Do.

If you would hate me, I'd say; bring on the pain,
If you would want me, i'd say; just play your game,
If you would love me, I'd say; cherish me untill eternity,
Bless me with dreams and shine your light on me,
Keep me safe, keep me from fear,
Protect me for ever and keep me near,
Make me scream, make me cry,
But at the same time, whipe the tears from my eye,
Take me by the hand, promiss we'll never part,
Look at my eyes and close me in your heart,
If you would love me, I would love
you too,
If you would ask, I'd say; I will forever do
Your love is a blessing from He,
He who I love, He who sets us free,
You and I, we don't differ that much,
You feel it too, everytime we touch,
If there is a Lucifer he would laugh so hard,
Cause even a love like ours, couldn't prevent us to part,
So what if we're different, so what if we're lost,
We are one another and serve the same Lord,
Allah, Jehova, God or Dja We,
You and I are the same... alleen wij twee.

Kind van de wereld

Ik ben een kind van de wereld.
Vraag me waar ik vandaan kom en ik zal het volgende antwoorden: ik ben een kind van God, een voortzetsel van de aarde, een engel van de hemel, een persoon van de wereld, pion van de technologie en de liefde van mijn ouders. Net als jij, jouw naasten en jouw buren. Net als iedere ander heb ik mijn persoonlijke errors, mis-calculaties en systeemfouten. Ja, de mens heeft fouten, alleen zijn de meesten te hypocriet om dit in te zien. Ik ben een kind van de wereld gevangen in een systematische sleur van een door anderen gecontroleerde maatschappij en "realiteit".
Ik ben een kind dat opstaat en vervolgens de planning overhoop haalt. Weg met de doctrine van de maatschappij van nu. Naar mijn ervaringen ben ik een kind van God, geen mak lammetje of hoopje deeg welke kan worden gevormd naar anders wil en wensen. Dag na dag, keer op keer: opstaan, baden, ontbijt, studie/werk, boodschappen, koken, socialisen, ik-tijd, baden, slapen, waarna de volgende dag, de dag erna en die dag dáárna de cyclus zichzelf voortzet. Een vicieuze cirkel kent immers geen invalshoeken; haakjes, ogen en lussen zijn voor eigen risico. En risico's zijn nou eenmaal risico's omdat niet iedereen ze neemt. Iedereen twijfelt, iedereen kent angsten, dit is echter geen reden om je leven tot in de detail te plannen, of nog erger, je leven een vast patroon te geven. Meestal realiseer je zoiets niet tot er een moment komt waarop er even niets te doen is wat aan een dagelijks/wekelijks patroon voldoet, óf wanneer je toch je keerpunt bereikt. Mijn keerpunt kwam nog net op tijd. Keerpunt voor mij was de ochtend waarop ik een stap de bakkerij in zette en de mevrouw achter de toonbank vriendelijk vroeg: twee eierkoeken en een krentenbol? De voorspelbaarheid van mijn leven was zelfs zichtbaar in de ogen van de parttime verkoop medewerkster bij de bakkerij. Misschien dat ik mijn leven op de rails moest zetten.
Mijn leven weer op de rails zetten...? Mijn leven gaat "goed", staat op het spoor naar de stellingen van de hedendaagse maatschappij. Voor zover ik het weet heeft een spoor een begin, en een eindpunt en soms is het begin het einde. Een spoor staat vast. Het lot is echter veranderlijk door de keuzes waar je gaandeweg voor wordt gesteld. Laat die trein van de hedendaagse sleur eens ontsporen en neem de wandel route. Geniet. Neem elk geluid, elke geur, elke kleur en elke lach in je op.
Gisteren was van hen.
Vandaag is jouw dag.

Het roer om

De laatste tijd merk ik dat ik mijn prioriteiten overhoop heb gehaald en orde heb kunnen creëren in alle chaos. Alle aspecten van mijn leven zijn even grondig geanalyseerd door yours truly en daarbij heb ik passende en realistische doelstellingen kunnen plaatsen.
Trés SMART allemaal. Prioriteiten betreft vrienden, gezin/familie, liefde, mannen en financiën zijn geheel veranderd: ik probeer zo veel mogelijk tijd vrij te maken om leuke dingen met vrienden te doen, en dat lukt me aardig moet ik zeggen!
Ik probeer de band met mama, papa en broerlief weer te herstellen na mijn hectische puberende jaren..wat al helemaal goed lijkt te gaan! Wederzijds begrip was nog nooit zo duidelijk!

Betreft de liefde sta ik op steevast op numero uno, maar hij is altijd welkom. Ook hier zijn alle prioriteiten om. Waar ik eerst om zelfvertrouwen vroeg, vraag ik nu om zelfbewustzijn. Waar ik eerst om heetheid vroeg, vraag ik nu om charisma. Waar ik eerst om attitude vroeg vraag ik nu om kindness. Zachtaardigheid is het sleutelwoord. Een echte man is niet bang om zijn verdediging naar beneden te halen en simpelweg lief te zijn. Geen dubbele betekenis bij opmerkingen en geen raadsels. Neukertje of geen neukertje, soulmate of niet. Een mooi gezichtje is mooi meegenomen, maar inhoud maakt de deal. Inhoud.

Ik heb mijn hele gedachtegang aangepast. Ik ging van liking mannen met serieus (onterecht) aanwezige zelfvertrouwen naar mannen die met beide benen op de grond staan. Heel vervelend dat juist die mannen gaan voor vrouwen die met beide benen op de grond staan en dan val ik net even buiten de boot.
Ik zweef ergens tussen hemel en aard waar ik mijn eigen kleine universum heb ingericht. Moet ik dan toch met beide benen terug naar aard komen of kan ik één been rustig rond laten zweven? In plaats van twee voetafdrukken, één voetafdruk achterlaten? Een uniek nalatenschap van mij aan deze wereld. Een stukje Alysia. Een stukje van mij persoonlijkheid, van mijn hart, van mijn ziel en gedachten. Helaas kan ik de laatste tijd niet meer herinneren wat mijn gedachten zijn, beter gezegd: ik kan mij niet eens herinneren wat er afgelopen vrijdag is gebeurd. Een stukje van mijn ziel is gebroken. Dat kleine stukje wat mij defineert als persoon. Ja. Ik heb mijn prioriteiten omgegooid in de hoop dat dit als lijm voor de breuk kan dienen. Ergens doet dit het ook wel, maar ik doe mezelf te kort. Nog nooit is het glas bij mij zo vol geweest en nooit eerder heb ik zo graag iets willen breken. Het gaat allemaal zo goed, zo consistent. Zo niet ik. Met grote ogen staar ik naar een halfvol glas met een grote lach met in mijn achterhoofd een klok die aftelt. Aftelt naar het punt dat het allemaal weer weg is. Gek genoeg lijkt dat punt nog niet te komen.

Daarentegen is mijn eigen kookpunt op één front zeker al bereikt. Sinds begin maart werk ik 25 uur per week voor een klein bedrijf. Het is zeker niet mijn droombaan, maar het is wel 1 van de langste banen die ik ooit heb gehad (en dat zijn er veel). Ik kan nog niet op een spenderings tour gaan, maar ach, na drie jaar ziet mijn banksaldo alsnog even de positieve kant van het (bank)leven.
Kookpunt? Recentelijk betrap ik mijzelf steeds meer op suïcidale gedachtes enkel om onder werk uit te komen. De meeste recente gedachte betreft nasi met sate welk al een week in de koeling staat en niet meer zo fris ruikt. Enige gedachte die door mijn hoofd flitst: misschien krijg ik voedsel-vergiftiging en hoef ik morgen niet naar werk... En neem het van mij aan: op het moment dat het ziekenhuis aantrekkelijker klinkt dan kantoor is je kookpunt wel bereikt.

Uiterst curieus..op het moment dat alles in je voordeel begint te werken word het allemaal een sleur. Toen mijn bank rekening aangaf: debet 2500 euro, ik nooit naar school ging, mijn rekeningen niet kon betalen, verslaafd was aan oreo's en blaasontstekingen bij de vleet had was mijn leven meer eigen.
Meer ik.

Nu schrikt het me af. Ik ben voor het eerst in 21 jaar enigszins verantwoordelijk bezig en it makes me want to shit my pants! Ik plan, ik werk, ik leef, ik geniet, ik drink zoveel dat weekenden een big blurr zijn en allemaal omdat het KAN.
Realiteit is:
- dat ik niet van plannen houd, ik vind het iets voor mensen die bang zijn om de regie over hun leven te verliezen
- dat werken op een kantoor voor mij het equivalent is van mezelf opsluiten in een kamertje met speakers waaruit luid galmt "ik ben verliefd, sjaleliesjalela" van cynische Sieneke,
- dat alcohol het slechtste in mij naar boven haalt en ik het dus beter kan laten staan
- dat elke door-de-weekse dag opstaan om 8 uur in de ochtend om mezelf vervolgens redenen aan te praten waarom ik MOET werken simpelweg tegen mijn principes indruist.

Dus pak ik het ietswat anders aan. Een kleine stap voor nu, maar ik hoop natuurlijk dat het mij veel verder brengt, ik ga met de wind mee. Ik zal mijn dromen achterna gaan want niet alles komt aanwaaien.De vertederende hand van het leven heeft misschien dan toch een aai over mijn leven gegeven en mij rustig doen ontwaken. Ik sta positief in het leven en sta mijn vrouwtje. Nog even door de zure appel heen bijten, en het paradijs zal in het verschiet liggen.


Bienvenue L'Anvers!

"Dagboek van een Polygamist"

Om even voorop te stellen: "Ik ben er niet trots op."

Waarom? Vraagt hij me.
Zo graag wil ik je vraag beantwoorden maar ook voor mij is het antwoord buiten bereik.
Mijn hart is vreemd terrein voor mijn gedachten, voor mijn geweten. Mijn lichaam is een tempel beroofd van haar meest kostbare bezit: reden. Mijn geweten is zelden aanwezig en mijn lichaam doet wat het niet laten kan. Mijn hart laat zich meevoeren met elke golf die het waard lijkt om op mee te worden gevoerd..
De golven veranderen en toch blijf ik hetzelfde
Niet nadenkend over de consequenties van mijn handelen...doe ik wat ik wil, wanneer ik het wil.
Voor mij besta jij niet op zo'n moment. Op zo'n moment is het me, myself en hij
Hoe dit is gekomen zou ik niet weten, het is een honger welk ontvankelijk is voor elke vorm van voedsel en mijn lichaam stoot elke soort dan ook zo snel mogelijk weer af
Het is een obsessie, een verslaving, een slachtoffer van liefde en aandacht
Een probleem, een negativiteit welk ik kwijt moet zien te raken

Maar tegelijkertijd hou ik van mijn obsessie voor liefde en aandacht...het draait niet om seks bij mij. Het komt zeer zelden voor dat dit gebeurt, dus ik ben inderdaad een liefdesjunk, een aandachtsjunk en geen seksjunk, ofwel een nymfo. Ik ben verliefd op het gevoel van die lieve eerste lach, het eerste oogcontact en die eerste aanraking compleet met kriebels in het diepste van mijn buik.

"Waarom?" vraagt hij. Waarom niet? Denk ik zonder het daadwerkelijk hardop uit te spreken. Mijn verslaving staat los van mijn gevoelens voor mannen, of hij die ik mijn man noem. Het is geen geheim dat ik van aandacht houd en dat mijn hart een groot veldslag is. Dat weten zij vanaf het eerste moment. Nogmaals: ik ben er niet trots op, maar tegelijkertijd weet je wat je kunt verwachten van iemand als ik. Ik ga meer dan 100% voor iemand, wanneer je niet eens je break even point haalt moet je je blik op de huidige zaken aanpassen en misschien verandereren van leverancier. Jezelf meer dan honderd procent geven is meer dan genoeg, ervoor vechten: natuurlijk! Maar genoeg is genoeg. Aandacht moet vrijwillig worden gegeven, niet op commando.

De volgende keer ga ik het anders doen. You reap what you sow.
Ook moet er worden toegegeven dat wat ik vraag hetzelfde is als wat ik geef.
Het moment dat ik niet meer ontvang wat ik geef is cruciaal, gebeurt dit vaker dan eens dan is het bepalend. Geloof me wanneer ik zeg dat ik er niet naar op zoek ga. Het vind mij op de één of andere manier. Ja, vaak denk ik niet na, en ja, vaak kijk ik maar wat er gebeurt zonder aan anderen te denken.
Ik ben geen polygamist op vrijwillig basis, het is geen levensstijl de ik mijzelf heb aangemeten, het is een vloek en ik ben het noodlottige slachtoffer. Mijn dorst naar dat verliefde gevoel is groter dan mijn honger naar hem...tenminste, op dat moment. Wat er ook wordt gezegd;op die momenten denk je niet aan de ander(en). In dat noodlotige moment waarin de polygamist in mij naar boven komt is het again me, myself en hij, niet jij.

Je kunt het zien als een zwakte, zo kijk ik er althans wel tegenaan. Mijn zwakte, mijn zwakte omdat ik het niet onder controle heb. Want als ik val op iemand, val ik hard, en wanneer ik val, gebruik ik iemand om mijn val te breken. Ik doe het nooit met opzet; sommige mannen zijn simpelweg te makkelijk om als val te gebruiken. Voor dit soort mannen voel ik dus niets hé..dat je het weet. Het "beoefenen" van polygamie gaat trouwens vanzelf wanneer je man/vriend de simple things compleet vergeet. Ik bedoel, I like them boys with swag, style and attitude, maar ze moeten ook weten how they should treat a lady, en dan bedoel ik niet op afwisselende basis. Continuïteit is toch echt het sleutelwoord. De ontbrekende stukken die jij niet vult, vult een ander wel. Trés annuyeux. Deze manier van denken is fouter dan wat dan ook. Affaires zijn uit den boze in mijn perfecte wereld, helaas is de mens verre van flawless. Het valt niet mooier te verwoorden dan de werkelijkheid. Het is zoals het is. Liefde in mijn leven is er genoeg. Familie en vrienden waar ik niet zonder zou kunnen en waar ik gelukkig ook nooit zonder hoef te zijn. De grote boze wereld was nog nooit eerder zo sereen, puur en vol begrip. Meer liefde dan dat ik mij ooit voor zou kunnen stellen...genoeg liefde.
Op dit moment is de oceaan waarin ik mij bevind kalm, mijn hoofd leeg, mijn hart is vol met liefde en ik dobber rustig rond. Wachtend op die ene golf die het waard is om op te worden meegevoerd.

Past. Present. Future.

You say all the things you don't mean to say, yet the words role of your tongue without the slightest effort. You do all the things you don't mean to do, yet you act as if there is no yesterday, no tomorrow and you disrespect the present.

The moment of here and now; the moment where "later" begins. The foundation of the future.

 Reset your mind and heart. Now you're blank.

An empty piece of paper longing for the ink of life, an empty shell waiting to be filled with new life. A new you. The fresh start many people hope for, the second chance which many people never had and the life so many people pray for. Go through life embracing both future and past, though never let them determine the present; the past is history and the future is never guaranteed. Look ahead, and you will see your future smiling at you, look behind and your past is smiling at you, look within yourself and you will see that both past and future are insignificant. The past is not always what you want for it to be, and the future might not be. So change. Change.

Remember;
You are unwritten, undefined and unspoken until you write and define your own life with your own words. Say it out loud, scream from the top of your lungs and stick to what you believe.
Wisdom and knowledge are what you make of them, use them wisely and you will never feel unhappy, unappreciated and unwanted.

You are your own person and nobody else. Do not question the decisions you make; doubt is an unlabeled weakness which plays games with your mind and heart.

Go through life saying just the things you mean to say. Go through life doing just the things you want to do. But never let your conscious hold you down. Chances are there for the taking, just make sure that you take only the risks your body and spirit can handle. The human body and mind aren't machines with on- and off-buttons.

My mind is wonderful, it takes me to places and thoughts which seem almost impossible to exist. However, I let my it take my spirit to those places and let my heart get captured by its beauty and pureness. There is no such thing as impossible when you open your heart and soul for the magic of imagination and strength of the human mind.
I remember looking at life with a smile, I remember thinking about the future filled with positive anticipation.
I remember everytime I had invisioned another future with another person, another you, another me. Another tomorrow.
I am an addict. I am an addict of logic but a sucker for love. Love isn't logic, love does not require a SWOT-analysis, love does not require an explanation. Love requires two people with the same lust and love for life as for each other. It is true what they say: "what doesn't kill you only makes you stronger."

Let you mind go blank. For just this once. Think about nothing. What is the first thing that comes to mind? Start there. Change. Take back the control of your life. Physically, I have stopped growing. Mentally, the growing pains are continuously present. I embrace this. Mental growth and physical stimulation. The ultimate quest. The search for me, myself and love.

Olijfboom

Mijn olijfboom
Jij voorziet mij van de vrucht van God
Jij schenk mij adembenemendende lucht en ik ben gezegend deze in mij op te mogen nemen
Je bent sterk maar wint respect met je gulheid
Ik beklim je en heb je lief
Olijfboom, er is niets wat jij niet weet van mij
Samen vertellen wij een verhaal
Jij neemt mijn woorden, ik neem jouw vruchten
Delen, geven en nemen
Mijn olijfboom
Lang nadat ik er niet meer ben zal jij er zijn
Jij die mij zal herinneren en mijn woorden door zal geven met elke vrucht die jij zal schenken
Ik omhels je en hou je vast
“Bomenfluisteraar”, hoor ik ze zeggen
Wij negeren het
Jij en ik, mijn hemels geschenk, wij zijn anders
Wij voelen de streling van elke windvlaag, hoe klein zij ook mag zijn
Wij zien elke vorm van geluk hoe ver deze ook mag zijn
Wij vinden elke verloren seconde, hoe verdwaald hij ook mag lijken
Jij en ik, mijn brenger van olijven, wij genieten van elke zonnestraal en elke regendruppel die neerkomt op aard,
Dag na dag, danken wij God, Hamdoulilah dat ik, jou, mijn olijfboom, mag zien bloeien en je vrucht mag nemen
Jij en ik, wij zien wat men al lang vergeten is
Wolken die de lucht bedekken
Golven die stukslaan op de rotsen
De bergen met hun kalmte en kracht
Geluiden van de natuur wanneer ik mijn ogen sluit
De puurheid van liefde en het delen van leed
Jij en ik, mijn olijfboom, wij weten het
Wonderen, die zijn de wereld nog niet uit.

Overgang

OVERGANG
over•gang de; m -en 1 het gaan over iets 2 plaats van overgang 3 het overgaan; verandering: (van vrouwen) de ~ periode waarin hun vruchtbaarheid eindigt

Geen woord dat mij te boven schiet wanneer ik mijn leven in één woord zou moeten omschrijven. Een teken van onzekerheid of een teken van een groot ego? Een beetje van beiden als je het mij vraagt. Onzekerheid vanuit het feit dat ik misschien nog niet weet waar mijn leven precies om draait en een groot ego vanuit het perspectief dat mijn leven net op gang aan het komen is en ik mijzelf niet op het verkeerde pad zou willen zetten door een nog relatief kort bestaan in één woord neer te zetten. Zoals een bekende popartieste ooit zong: I’m not a girl, not yet a woman, ik ben geen meisje, maar nog geen vrouw zou hier de juiste vertaling voor zijn. Elke vrouw, nee, elk mens gaat minstens eens in zijn leven een periode door waarin een overgang centraal staat. Fijne overgangen, moeilijke overgangen, overgangen die soms de moeite niet waard lijken en overgangen waar je geen genoeg van kunt krijgen. De overgang van kind naar volwassene, de overgang van scholier naar student, de overgang naar het ouderlijke bestaan, maar ook je spirituele overgang. Een verandering in je manier van denken, je manier van leven. Dromen die komen en gaan. Dromen die van vorm veranderen en dromen die vervagen. Dromen die je najaagt en realiseert, en de enkele droom die je ontglipt. Soms kost het veel moeite om een droom te realiseren maar vaak is het creeëren van een droom alleen al een moeilijke opgave. Ik heb geen idee wat mijn dromen zijn. Ik neem nu eigenlijk klakkeloos aan dat ik te veel wil en het liefst nu. Wie zei iets over het zetten van doelen in het leven, het uitstippelen van je carriére, een weekplanning? Soms zou ik mijn agenda wel iets meer in gebruik zien; dan zou die twee euro die ik er aan heb uitgegeven het misschien zijn waard geweest. Begrijp me niet verkeerd, ik zie plannen niet als een slecht iets, maar als iets waar ik toevallig niet in uitblink. Het leven bestaat uit te veel plotselinge gebeurtenissen en ontwikkelingen waardoor zelfs de meest solide planning in gevaar kan komen. Zegt ook iets over mijn flexibiliteit blijkbaar, alhoewel dat dat volgens mijn CV toch één van mijn sterke punten blijkt te zijn. Maakt deze openbaring mij tot een leugenaar of tot een lichtelijk traag persoon? Dit neemt nu ineens een wel heel depresssieve wending en dat willen we niet hebben, toch? Dat ik problemen heb met de overgang waarin ik mij momenteel bevind is totaal niet interessant. Terwijl dat wanneer ik terug denk aan momenten dat ik hoor over de problemen van anderen, een vlam diep binnen in mij wordt aangewakkert met als doel om mijn innerlijke vuur aan te ontsteken en te zeggen dat alles wel goed komt. Met mijzelf.
Problemen van anderen doen ons met hen meeleven en geeft ons een reden om het zelf anders te doen.

Zijn wereld

Hij rust in mijn bed
Ik heb hem niets te vertellen
Hij vertelt mij verhalen over verre plaatsen
Plaatsen die enkel bestaan in onze fantasie
Elke avond glip ik weg
Weg van hem om stiekem naar zijn verhalen te gaan
Ik geef aan zijn belevingen mijn eigen draai
Mijn verhaal, zijn verre oorden
Zijn wereld is anders
Daar waar alles mogelijk is
Baden in het zonnelicht naast een riviertje in de bergen
Zo sereen, zo kalm, zijn wereld
Een leven in zijn wereld
In zijn wereld is alles mogelijk
Grenzen zijn er niet te vinden
Kansen liggen er voor het oprapen
Mogelijkheden genoeg voor iedereen
Maar ik ben alleen
Alleen in zijn wereld
Buiten mijn gezichtsveld is er niets
Hij is het enige dat ik zie
Zijn wereld door mijn ogen
Perfectie in zijn meest pure vorm
Hij rust in mijn bed
Hij kent mijn verhaal
Ik leef het zijne.

Desired affection

St Valentine’s, an old Roman fertility festival…on this day the names of single women were written on pieces of paper, and those went into a big bowl. Single men could then each reach for a piece of paper, with on it the name of the woman they would have to be wed. Even then, being single was portrait as having a deathly disease. The cure for the Singularity disease; the name of a(ny) (soul)mate written on a piece of paper. Maybe this is a rather strange approach, but it also can be seen as fair approach; everybody has the chance to be loved. So many people grow old alone because of a variety of different reasons; having too many demands, appearance, shyness and many others. The fact is: every person needs affection, regardless of age, gender, looks and race.
It works like a drug. Doesn’t it? Affection, your desire to be desired, your desire to be the object of someone’s affection. Your hunger for casual sex, but with the right person. Nothing is casual anymore, nobody wants normal, we all want everything to be extraordinary. You want for him to show that he longs for you, but you don’t want him following you around and wagging his tail and licking his genitals. You want for him to act hard to get and be the generous, sweet and good looking bad guy that hasn’t been with too many women, but has no lack of experience whatsoever. A tough demand, which a lot of women swear by.
Years ago, and still in many cultures, people do not choose their own partner.
Every story has different sides, which one do you prefer? The lonely affection-free life in which you do whatever you want, with whomever you want, not knowing if you will ever find your perfect match; or do you prefer the life of being promised to a person who at first you will not know, and will not be in love with but in time will be the one you love?
Here we are, making a fuss about why numbers 1, 2 and 3 got away, while you have already determined for yourself that there will be numbers 4, 5, 6 and perhaps 7 as well.
We all have people who aren’t even worthy –in relation perspective- of giving numbers; the flings. Yes, we all know those flings, you meet –okay, introduce- and immediately decide that it will be a temporarily “event”. Most of these events stop because of simple reasons, a short top 3:
- Boring sex
- Awful sex
- Death
Of course there also are the messy reasons of stopping a temporarily event, top 3;
- Feelings which aren’t mutual
- An angry partner
- Deadly disease
Flings equal short and inconsistent affection, a relationship equals consistent long-term affection. Affection; such a deceiving word, can be used in both the sweetest way, as well as in many nasty ways. My personal breakthrough: I do not like and or need casual. I need feelings in order to have sex with someone. Tingles in my tummy, attraction, sexual tension, you name it. I envy those who can do whatever with whomever, for quite a while I tried telling myself that I was one of them. Lying to another is difficult, lying to yourself is exhausting. At this moment I will take a bullet before starting another relationship and another bullet before ever starting casual temporarily events. There’s nothing wrong with being single, I can do all that I desire.
However, what I most desire, is to be desired.

How to stay in control of your pussy

Ever have the feeling of being sexually aroused when you’re at work, in class or simply being with your friends? That thinking about some wet and tight you-know-what sometimes gets the best of you? Guys get a hard-on, we get wet panties; not the best alternative. Always remember that no matter what the pussy says, you are in charge. That is the most important rule. Cold and hard pussy control. When the thought of something hard gives you tingles down there, it indicates that not you, but your pussy is in control. If you associate the word control with your place in a sexual situation, you might already be a lost case. Being a sexual person is okay, feeling sexual the whole time is not. As a woman I know that the inner core of you as a sensual being feels attracted to pretty much every attractive and handsome creature within reach, but even more when that person is out of reach! We want what we can’t have…or…harder to get!

A pussy is an organ, of course you have to take care of IT -not her- but you can not give it everything it claims to need. The difference between pussies of single women and non-single women looks extreme but really isn't. Single pussies want the same amount of -let's call it "love"- as non single pussies except they aren't being satisfied as frequent. Of course you can take everything in your own hands, or vibrator, but face it we all prefer real dick above rubber dick on batteries..

In order to go through the process of controlling your pussy, I’ve set up a few ‘guidelines’ or better yet; steps in order to accomplish total pussy control.

Step one: Admitting that you have a pussy-control problem
Admitting already is the half work, by this you’re sending signals to your pussy which say that you don’t agree with the way it’s behaving. Getting turned on should be your own choice, not your pussy’s.

Step two: Embracing your pussy as a part of your body instead of a person (do not refer to it as her or she)
By acknowledging that your pussy in fact is a part of your body in stead of a different person, it will stop asking for large amounts of attention. The same with bullies, when you acknowledge them as bullies they will continue making your life miserable; by giving your pussy its own identity you’re actually saying: go on girl, go crazy, get your freak on! It is an organ; you determine when and where you want to feel aroused.

Step three: Finding out what triggers ms P down there
What triggers your pussy can say a lot about your current situation. When seeing porn and feeling aroused you’re not in such a bad state as someone getting aroused from seeing two people ‘just’ kissing. Also ask yourself at which times of day you feel the most sensation. Is it in the morning, day, evening, at night, or all the time? Do certain places/people trigger you? By looking into this you face your pussy with its weaknesses.

Step four: Resisting temptation
By this time you already know what triggers missy down there. Show her that you are in control of it instead of it of you. You should determine when to start feeling tingles, you determine when you, - you know- start feeling soppy down there! By letting the pussy control this, it is more likely for you to do the ‘wrong’ things with the wrong person.

Step five: Controlling your pussy
You have admitted to your problem, you have embraced your pussy as an organ instead of a person, you know what triggers it and you are able to resist temptation, by following these guidelines I can now say that you are in total pussy control! Congratulations are in place.

As far as I am concerned; I am one of those lost cases. When you have lived years as a millionaire, it is hard to go back to life on the streets if you know what I mean! But hey, I admit: I am in desperate need of pussy control. That covers at least one out of five steps!

Think with your pussy, act with your mind.



* Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend. Bij eventuele vragen,
onduidelijkheden en voor meer gedetailleerde informatie heb je dikke, vette pech!

Open brief aan mijn ex-geliefden

Om te beginnen wil ik mijn excuses aanbieden. Mijn excuses voor alles wat ik fout heb gedaan tijdens onze tijd samen. Mijn leugens, mijn onvoorspelbaarheid en mijn soms iets wat egocentrische gedrag. Je weet nooit wat je hebt totdat je het kwijt bent. Maar dat gevoel ken jij natuurlijk ook als geen ander. We weten beiden dat je ook iets goeds bent kwijtgeraakt op het moment dat ONS niet langer ons zou zijn. Ik heb mij aangepast, stond aan je zijde en maakte je zielsgelukkig. Op de momenten waarop ik je niet zielsgelukkig aan het maken was, -ik geef het toe- maakte ik je expres ongelukkig; toch dat stukje egocentriciteit wat we terug zien komen. En ja, confrontaties over onnodige dingen opzoeken was ook één van mijn favoriete bezigheden. Maar wat wil je als ik al sinds groep 7 verslaafd ben aan een serie als “As the World Turns”? Blijkbaar kick ik op drama. Maar doe jij dat ook niet een beetje? Het nooit eens zijn met de rest van de wereld en vaak niet eens met jezelf? Het ene moment ben je liever vrij dan gebonden en soms ben je liever met anderen dan in mijn bed. Keuzes maken. Op de een of andere manier kies ik steeds maar weer hetzelfde. Die onbereikbare jongeman. Hij leeft in een wereld gecreëerd door zichzelf en ieder die deze wilt betreden is gewaarschuwd. Je bent sociaal hoogbegaafd maar weet mensen toch altijd op afstand van je ware ik te houden. Je houdt jezelf voor dat je alles kunt doen wat je wilt maar tegelijkertijd vertelt je hart je een heel ander verhaal. Geheel onverwacht zette ik je wereld op zijn kop en nooit of te nimmer had je verwacht dat je ooit zoiets voor iemand zou kunnen voelen. De herinnering aan mij staat op je hoornvlies gebrand en in je hart gekerfd. Tijdens onze relatie heb je soms het gevoel gehad dat het allemaal te veel werd en je het simpelweg niet meer aankon. Nieuwsflash: je was niet alleen. Meneer ik-leef-in-mijn-wereld-en-daar-ben-ik-koning had geen idee dat hij hier, in deze realiteit mijn koning was. En zoals ik jou de aandacht en liefde schonk die jij als mijn geliefde verdiende, verdiende ik die ook.
Na jou, nummer 1, was ik zo van slag, dat ik mijn haren afknipte. Na jou, nummer 2, was ik zo losgeslagen dat ik een neus piercing liet zetten. Tijdens jou, nummer 3, wat heb ik toen niet gedaan? En jij, ik weiger jou een nummer te geven, althans voorlopig, voor jou heb ik mijzelf al genoeg veranderd tijdens onze tijd samen.
De waarheid over mijn liefdes.
Nummer 1, je brak mijn hart waardoor ik het jouwe wilde vergruizen. Zelfs daarna ben je een goede vriend gebleven en ik zag de waarde daar niet van en liet je in de steek. Het spijt me.
Nummer 2, wat kan ik zeggen? Ik was jong, je hebt me beroofd van iets en toch ik kan opgelucht zeggen dat ik geen spijt heb, want je hebt mij geleerd dat ik te waardevol ben voor mensen als jij.
3….Drie jaar samen waarin wij meer hebben meegemaakt dan ons lief is geweest. Ik wens je alle geluk toe in je leven en hoop dat je iemand vind die je niet alleen in toom kan houden maar je ook alles geeft wat je nodig hebt. Het spijt me zo erg dat ik weg ging toen je me nodig had.
Jij. Anderhalf jaar. Kort maar krachtig. Je liet me zien dat ik meer kan dan dat ik ooit voor ogen had, toch voelde ik mij vaak te min voor je. Liet me dingen voelen welke ik nog nooit had gevoeld en nam mij mee op ontdekkingsreis. Het spijt me dat ik zo vaak heb gelogen. Het spijt me ook dat jij en ik te veel verschillen. In de wereld waar ik van droom komen dit soort verschillen niet voor.
De harten die ik tussendoor wellicht heb aangetast komen dit wel weer te boven, mocht je jezelf niet bij één van de vier bovenstaande heren kunnen vinden was je helaas niet sterk genoeg om door de strenge selectie heen te komen. Het feit is dat van deze vier jongemannen, drie van deze mij hebben leren kennen zoals ik echt ben. En nummertje twee behoort daar niet toe, sorry!
Maar jullie..jullie kennen mij als het liefste meisje wat jullie kennen, de vijand die het bloed onder jullie nagels vandaan kon halen en de vrouw die eventjes jullie hart heeft kunnen raken. Het feit is ook dat ik gewoon een jonge vrouw ben op zoek naar de liefde. Een onvindbare liefde. Dus ergens heb ik het je te moeilijk gemaakt. Ik vroeg het onmogelijke van je en was blind voor het overduidelijke. Wees niet getreurd. De liefde zal me vroeg of laat vinden, maar voorlopig ren ik nog even weg.



Opgedragen aan Kaylah en Aladdin.

1-2-3 !

Vandaag was het die dag. Zeventien dagen in het nieuwe jaar en mijn kleding kast had een hoognodige make-over nodig! De planning? Al mijn jurkjes, tops, spijkerbroeken en miskopen op de grond gooien en er met een glas bosbes-acai drank en een dubbele dosis brufen "lekker" bij gaan zitten. "Lekker" als in zitten en de pijn niet de overhand laten krijgen...een uitgerekte enkelband kan klaarblijkelijk trés annujeux en pijnlijk zijn.
In die paar uur (van 20.00 tot 02.00) op mijn welgeliefde doch niet erg schone tapijt ontdekte ik tot mij verbazing dat ik van sommige kledingstukken definitief afscheid moet nemen en het tijd is voor de nieuwe collectie. Yes, de nieuwe collectie waar menig vrouwenhart sneller van gaat kloppen; nog kleurrijker, nog sexier en ietsmeer neigend naar de ik ga dit maar 1 keer dragen maar moet en zal het hebben-kant!
Jij en ik weten natuurlijk dat dit waargebeurde event tegelijkertijd een metafoor is voor iets heel anders. Als ik zo vrij mag zijn, in die welgespendeerde uren op mijn slaapkamer vloer in hartje Rotterdam ontdekte ik al heel snel dat weinig dingen in het leven gegarandeerd zijn. Dit wist je natuurlijk al. Sorry. Ik stuitte ook op mijn favo little black dress, van de Zara en in de uitverkoop gekocht...een duidelijk geval van een prachtige jurk en los daarvan mijn prachtig wulps gevormde lichaam (ja sorry ik moet mijn hoofd ook boven water proberen te houden) maar gecombineerd toch niet de van het...plus en plus maakt immers min. Ik kan je er van verzekeren dat dit géén metafoor is.
Terwijl ik in mijn hoofd de ontwikkelingen van de afgelopen dagen doorliep bleek er een onrealistisch patroon in te zitten, een up-down patroon.
Yeey tante geworden van een beeldschoon nichtje! Neey pijnlijke voet. Yeey tape mag van mijn voet..neey vocht in mijn voet? Yeey er wordt voor me gezorgd..neey, tv? Neey blijkbaar ben ik toch geen tante geworden, want daarvoor moet er een daadwerkelijke familie connectie met de desbetreffende persoon zijn? Ok, eindresultaat: up-down-up-down-up-down-down. Super. Ik kan niet net doen alsof het me heel erg aangrijpt. Natuurlijk heb ik traantjes gelaten, maar niet meer dan normaal. Om eerlijk te zijn was mijn hoofd er de laatste tijd niet echt meer bij. Nergens bij. Zo werk ik 40 uur per week in een leuk team waarbij ik mijn super leuke eigen kleding niet kan dragen en ik ook niet super verdien. Vooral nu ik met deze geweldige uitgerekte enkelband zit! 40 uur per week is een no-no weet ik nu. CORRECTIE, 40 uur per week je creativiteit niet kunnen uiten is een ware hel! En dan nog eens bedrijfskleding! Het zou verboden moeten worden! Werken bij de Albert Heyn is meer modieus verantwoord, daar zit tenminste een kleur in! Als je vies licht blauw op wat lijkt op een slechte mix van gerecycled katoen en polyester een kleur kunt noemen...
Maar aggh..jij noemt het ongenuanceerd ik noem het mij niet beperken tot 1 willekeurige mening. Jij ziet het zwart wit, ik zie een overvloed aan grijstinten (en pastel tinten!). Ik luister naar muziek van verschillende karakters, denk aan Tina Turner, Jill Scott, Shakira, the GooGoo Dolls en ja ik luister naar Britney Spears en Lady Gaga. Daarentegen luister jij naar verschillende GENRES, genres met diepgang, artiesten die weten waar ze over zingen, waar hun muziek over gaat. Britney weet dat ook wel! Al die producers die haar muziek fabriceren en zeuren dat ze Amy 1-2-3 moet zoeken op haar radar. Lady Gaga had in haar clip paparazzi een bad romance en probeerde dat te verhullen met haar poker face..als je bij elk liedje na zou moeten gaan denken zouden je hersenen ook maar overhit raken. Ik zie het zo, het gebruik van mijn hersenen welk ik bespaar met het luisteren naar Britney Spears en Lady Gaga compenseer ik lekker tijdens andere activiteiten. Het lezen van een goed boek, schrijven of voor het kijken naar discovery channel. Zelf ontplooing doet ieder mens op zijn of haar eigen manier.
Heel kortzichtig om een ander kortzichtig te noemen. Vind je ook niet?

Damn

Damn, ik denk dat ik iets voelde
De blik in zijn ogen deed mijn hart doen bekoelen
Boem. Boem. Boem.
Lopend naar jou zakte de moed naar mijn schoenen
Niet om de persoon wie jij bent maar dat wat hij belichaamd
Daar stond het symbool van mijn vrijheid
Daar is waar ik mijn verloren maanden hervond
De maanden die verloren zijn gegaan aan vrijheid
De tijd die ik nooit vergeten zal, dat wat mij van het heeft bevrijd
Ik voel de blosjes die mijn wangen doen blozen
Ik vergeet de beloften die hij mij deed beloven
Van diep binnen mij kwam een vreemd persoon naar boven
Zij streeft naar vrijheid en liefde met een knipoog naar alles wat goed werd geacht
Na die enkele seconden waarin ik hem zag en mij bedacht
Met God als mijn getuige zou ik mijzelf trouw moeten beloven
Zet jezelf op nummer een en begin in mezelf te geloven
De kracht van mijn innerlijke vrijheidstrijdster groeide met elke seconde
Binnen enkele dagen vergat de vrouw in mij aangeleerde waarden en normen
Ik ben ik en niemand anders. Ik leef mijn leven en dat van niemand anders.
De druk op de ketel werd opgevoerd en mijn lichaam bezweek
Lust veroverde mijn lichaam maar bleef weg van mijn geest
Wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in
De reden waarom ik blijf vallen en dit is nog maar het begin
Wanneer zal de aarde mijn val doen stoppen
Op welk moment zal de druk de ketel doen ontploffen?
Moedeloos kijk ik toe terwijl mijn leven wendingen krijgt welke ik niet heb bedacht
Damn, ik denk dat ik iets voelde wat ik nooit had verwacht.