woensdag 27 januari 2010

How to stay in control of your pussy

Ever have the feeling of being sexually aroused when you’re at work, in class or simply being with your friends? That thinking about some wet and tight you-know-what sometimes gets the best of you? Guys get a hard-on, we get wet panties; not the best alternative. Always remember that no matter what the pussy says, you are in charge. That is the most important rule. Cold and hard pussy control. When the thought of something hard gives you tingles down there, it indicates that not you, but your pussy is in control. If you associate the word control with your place in a sexual situation, you might already be a lost case. Being a sexual person is okay, feeling sexual the whole time is not. As a woman I know that the inner core of you as a sensual being feels attracted to pretty much every attractive and handsome creature within reach, but even more when that person is out of reach! We want what we can’t have…or…harder to get!

A pussy is an organ, of course you have to take care of IT -not her- but you can not give it everything it claims to need. The difference between pussies of single women and non-single women looks extreme but really isn't. Single pussies want the same amount of -let's call it "love"- as non single pussies except they aren't being satisfied as frequent. Of course you can take everything in your own hands, or vibrator, but face it we all prefer real dick above rubber dick on batteries..

In order to go through the process of controlling your pussy, I’ve set up a few ‘guidelines’ or better yet; steps in order to accomplish total pussy control.

Step one: Admitting that you have a pussy-control problem
Admitting already is the half work, by this you’re sending signals to your pussy which say that you don’t agree with the way it’s behaving. Getting turned on should be your own choice, not your pussy’s.

Step two: Embracing your pussy as a part of your body instead of a person (do not refer to it as her or she)
By acknowledging that your pussy in fact is a part of your body in stead of a different person, it will stop asking for large amounts of attention. The same with bullies, when you acknowledge them as bullies they will continue making your life miserable; by giving your pussy its own identity you’re actually saying: go on girl, go crazy, get your freak on! It is an organ; you determine when and where you want to feel aroused.

Step three: Finding out what triggers ms P down there
What triggers your pussy can say a lot about your current situation. When seeing porn and feeling aroused you’re not in such a bad state as someone getting aroused from seeing two people ‘just’ kissing. Also ask yourself at which times of day you feel the most sensation. Is it in the morning, day, evening, at night, or all the time? Do certain places/people trigger you? By looking into this you face your pussy with its weaknesses.

Step four: Resisting temptation
By this time you already know what triggers missy down there. Show her that you are in control of it instead of it of you. You should determine when to start feeling tingles, you determine when you, - you know- start feeling soppy down there! By letting the pussy control this, it is more likely for you to do the ‘wrong’ things with the wrong person.

Step five: Controlling your pussy
You have admitted to your problem, you have embraced your pussy as an organ instead of a person, you know what triggers it and you are able to resist temptation, by following these guidelines I can now say that you are in total pussy control! Congratulations are in place.

As far as I am concerned; I am one of those lost cases. When you have lived years as a millionaire, it is hard to go back to life on the streets if you know what I mean! But hey, I admit: I am in desperate need of pussy control. That covers at least one out of five steps!

Think with your pussy, act with your mind.



* Aan deze tekst kunnen geen rechten worden ontleend. Bij eventuele vragen,
onduidelijkheden en voor meer gedetailleerde informatie heb je dikke, vette pech!

dinsdag 19 januari 2010

Open brief aan mijn ex-geliefden

Om te beginnen wil ik mijn excuses aanbieden. Mijn excuses voor alles wat ik fout heb gedaan tijdens onze tijd samen. Mijn leugens, mijn onvoorspelbaarheid en mijn soms iets wat egocentrische gedrag. Je weet nooit wat je hebt totdat je het kwijt bent. Maar dat gevoel ken jij natuurlijk ook als geen ander. We weten beiden dat je ook iets goeds bent kwijtgeraakt op het moment dat ONS niet langer ons zou zijn. Ik heb mij aangepast, stond aan je zijde en maakte je zielsgelukkig. Op de momenten waarop ik je niet zielsgelukkig aan het maken was, -ik geef het toe- maakte ik je expres ongelukkig; toch dat stukje egocentriciteit wat we terug zien komen. En ja, confrontaties over onnodige dingen opzoeken was ook één van mijn favoriete bezigheden. Maar wat wil je als ik al sinds groep 7 verslaafd ben aan een serie als “As the World Turns”? Blijkbaar kick ik op drama. Maar doe jij dat ook niet een beetje? Het nooit eens zijn met de rest van de wereld en vaak niet eens met jezelf? Het ene moment ben je liever vrij dan gebonden en soms ben je liever met anderen dan in mijn bed. Keuzes maken. Op de een of andere manier kies ik steeds maar weer hetzelfde. Die onbereikbare jongeman. Hij leeft in een wereld gecreëerd door zichzelf en ieder die deze wilt betreden is gewaarschuwd. Je bent sociaal hoogbegaafd maar weet mensen toch altijd op afstand van je ware ik te houden. Je houdt jezelf voor dat je alles kunt doen wat je wilt maar tegelijkertijd vertelt je hart je een heel ander verhaal. Geheel onverwacht zette ik je wereld op zijn kop en nooit of te nimmer had je verwacht dat je ooit zoiets voor iemand zou kunnen voelen. De herinnering aan mij staat op je hoornvlies gebrand en in je hart gekerfd. Tijdens onze relatie heb je soms het gevoel gehad dat het allemaal te veel werd en je het simpelweg niet meer aankon. Nieuwsflash: je was niet alleen. Meneer ik-leef-in-mijn-wereld-en-daar-ben-ik-koning had geen idee dat hij hier, in deze realiteit mijn koning was. En zoals ik jou de aandacht en liefde schonk die jij als mijn geliefde verdiende, verdiende ik die ook.
Na jou, nummer 1, was ik zo van slag, dat ik mijn haren afknipte. Na jou, nummer 2, was ik zo losgeslagen dat ik een neus piercing liet zetten. Tijdens jou, nummer 3, wat heb ik toen niet gedaan? En jij, ik weiger jou een nummer te geven, althans voorlopig, voor jou heb ik mijzelf al genoeg veranderd tijdens onze tijd samen.
De waarheid over mijn liefdes.
Nummer 1, je brak mijn hart waardoor ik het jouwe wilde vergruizen. Zelfs daarna ben je een goede vriend gebleven en ik zag de waarde daar niet van en liet je in de steek. Het spijt me.
Nummer 2, wat kan ik zeggen? Ik was jong, je hebt me beroofd van iets en toch ik kan opgelucht zeggen dat ik geen spijt heb, want je hebt mij geleerd dat ik te waardevol ben voor mensen als jij.
3….Drie jaar samen waarin wij meer hebben meegemaakt dan ons lief is geweest. Ik wens je alle geluk toe in je leven en hoop dat je iemand vind die je niet alleen in toom kan houden maar je ook alles geeft wat je nodig hebt. Het spijt me zo erg dat ik weg ging toen je me nodig had.
Jij. Anderhalf jaar. Kort maar krachtig. Je liet me zien dat ik meer kan dan dat ik ooit voor ogen had, toch voelde ik mij vaak te min voor je. Liet me dingen voelen welke ik nog nooit had gevoeld en nam mij mee op ontdekkingsreis. Het spijt me dat ik zo vaak heb gelogen. Het spijt me ook dat jij en ik te veel verschillen. In de wereld waar ik van droom komen dit soort verschillen niet voor.
De harten die ik tussendoor wellicht heb aangetast komen dit wel weer te boven, mocht je jezelf niet bij één van de vier bovenstaande heren kunnen vinden was je helaas niet sterk genoeg om door de strenge selectie heen te komen. Het feit is dat van deze vier jongemannen, drie van deze mij hebben leren kennen zoals ik echt ben. En nummertje twee behoort daar niet toe, sorry!
Maar jullie..jullie kennen mij als het liefste meisje wat jullie kennen, de vijand die het bloed onder jullie nagels vandaan kon halen en de vrouw die eventjes jullie hart heeft kunnen raken. Het feit is ook dat ik gewoon een jonge vrouw ben op zoek naar de liefde. Een onvindbare liefde. Dus ergens heb ik het je te moeilijk gemaakt. Ik vroeg het onmogelijke van je en was blind voor het overduidelijke. Wees niet getreurd. De liefde zal me vroeg of laat vinden, maar voorlopig ren ik nog even weg.



Opgedragen aan Kaylah en Aladdin.

maandag 18 januari 2010

1-2-3 !

Vandaag was het die dag. Zeventien dagen in het nieuwe jaar en mijn kleding kast had een hoognodige make-over nodig! De planning? Al mijn jurkjes, tops, spijkerbroeken en miskopen op de grond gooien en er met een glas bosbes-acai drank en een dubbele dosis brufen "lekker" bij gaan zitten. "Lekker" als in zitten en de pijn niet de overhand laten krijgen...een uitgerekte enkelband kan klaarblijkelijk trés annujeux en pijnlijk zijn.
In die paar uur (van 20.00 tot 02.00) op mijn welgeliefde doch niet erg schone tapijt ontdekte ik tot mij verbazing dat ik van sommige kledingstukken definitief afscheid moet nemen en het tijd is voor de nieuwe collectie. Yes, de nieuwe collectie waar menig vrouwenhart sneller van gaat kloppen; nog kleurrijker, nog sexier en ietsmeer neigend naar de ik ga dit maar 1 keer dragen maar moet en zal het hebben-kant!
Jij en ik weten natuurlijk dat dit waargebeurde event tegelijkertijd een metafoor is voor iets heel anders. Als ik zo vrij mag zijn, in die welgespendeerde uren op mijn slaapkamer vloer in hartje Rotterdam ontdekte ik al heel snel dat weinig dingen in het leven gegarandeerd zijn. Dit wist je natuurlijk al. Sorry. Ik stuitte ook op mijn favo little black dress, van de Zara en in de uitverkoop gekocht...een duidelijk geval van een prachtige jurk en los daarvan mijn prachtig wulps gevormde lichaam (ja sorry ik moet mijn hoofd ook boven water proberen te houden) maar gecombineerd toch niet de van het...plus en plus maakt immers min. Ik kan je er van verzekeren dat dit géén metafoor is.
Terwijl ik in mijn hoofd de ontwikkelingen van de afgelopen dagen doorliep bleek er een onrealistisch patroon in te zitten, een up-down patroon.
Yeey tante geworden van een beeldschoon nichtje! Neey pijnlijke voet. Yeey tape mag van mijn voet..neey vocht in mijn voet? Yeey er wordt voor me gezorgd..neey, tv? Neey blijkbaar ben ik toch geen tante geworden, want daarvoor moet er een daadwerkelijke familie connectie met de desbetreffende persoon zijn? Ok, eindresultaat: up-down-up-down-up-down-down. Super. Ik kan niet net doen alsof het me heel erg aangrijpt. Natuurlijk heb ik traantjes gelaten, maar niet meer dan normaal. Om eerlijk te zijn was mijn hoofd er de laatste tijd niet echt meer bij. Nergens bij. Zo werk ik 40 uur per week in een leuk team waarbij ik mijn super leuke eigen kleding niet kan dragen en ik ook niet super verdien. Vooral nu ik met deze geweldige uitgerekte enkelband zit! 40 uur per week is een no-no weet ik nu. CORRECTIE, 40 uur per week je creativiteit niet kunnen uiten is een ware hel! En dan nog eens bedrijfskleding! Het zou verboden moeten worden! Werken bij de Albert Heyn is meer modieus verantwoord, daar zit tenminste een kleur in! Als je vies licht blauw op wat lijkt op een slechte mix van gerecycled katoen en polyester een kleur kunt noemen...
Maar aggh..jij noemt het ongenuanceerd ik noem het mij niet beperken tot 1 willekeurige mening. Jij ziet het zwart wit, ik zie een overvloed aan grijstinten (en pastel tinten!). Ik luister naar muziek van verschillende karakters, denk aan Tina Turner, Jill Scott, Shakira, the GooGoo Dolls en ja ik luister naar Britney Spears en Lady Gaga. Daarentegen luister jij naar verschillende GENRES, genres met diepgang, artiesten die weten waar ze over zingen, waar hun muziek over gaat. Britney weet dat ook wel! Al die producers die haar muziek fabriceren en zeuren dat ze Amy 1-2-3 moet zoeken op haar radar. Lady Gaga had in haar clip paparazzi een bad romance en probeerde dat te verhullen met haar poker face..als je bij elk liedje na zou moeten gaan denken zouden je hersenen ook maar overhit raken. Ik zie het zo, het gebruik van mijn hersenen welk ik bespaar met het luisteren naar Britney Spears en Lady Gaga compenseer ik lekker tijdens andere activiteiten. Het lezen van een goed boek, schrijven of voor het kijken naar discovery channel. Zelf ontplooing doet ieder mens op zijn of haar eigen manier.
Heel kortzichtig om een ander kortzichtig te noemen. Vind je ook niet?

maandag 11 januari 2010

Damn

Damn, ik denk dat ik iets voelde
De blik in zijn ogen deed mijn hart doen bekoelen
Boem. Boem. Boem.
Lopend naar jou zakte de moed naar mijn schoenen
Niet om de persoon wie jij bent maar dat wat hij belichaamd
Daar stond het symbool van mijn vrijheid
Daar is waar ik mijn verloren maanden hervond
De maanden die verloren zijn gegaan aan vrijheid
De tijd die ik nooit vergeten zal, dat wat mij van het heeft bevrijd
Ik voel de blosjes die mijn wangen doen blozen
Ik vergeet de beloften die hij mij deed beloven
Van diep binnen mij kwam een vreemd persoon naar boven
Zij streeft naar vrijheid en liefde met een knipoog naar alles wat goed werd geacht
Na die enkele seconden waarin ik hem zag en mij bedacht
Met God als mijn getuige zou ik mijzelf trouw moeten beloven
Zet jezelf op nummer een en begin in mezelf te geloven
De kracht van mijn innerlijke vrijheidstrijdster groeide met elke seconde
Binnen enkele dagen vergat de vrouw in mij aangeleerde waarden en normen
Ik ben ik en niemand anders. Ik leef mijn leven en dat van niemand anders.
De druk op de ketel werd opgevoerd en mijn lichaam bezweek
Lust veroverde mijn lichaam maar bleef weg van mijn geest
Wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in
De reden waarom ik blijf vallen en dit is nog maar het begin
Wanneer zal de aarde mijn val doen stoppen
Op welk moment zal de druk de ketel doen ontploffen?
Moedeloos kijk ik toe terwijl mijn leven wendingen krijgt welke ik niet heb bedacht
Damn, ik denk dat ik iets voelde wat ik nooit had verwacht.